Моето искуство ме научи дека, вистинит човек е само смирениот човек.

Смирениот не ги превидува своите таленти и способности, но ги смета како дарови Божји, и за кои е повикан да ги развие.

Тоа значи дека може да ги препознае и даровите на другите и да се радува за нив.

Човекот егоист е еден слеп човек, затоа ниту себеси се разбира, ниту другите ги разбира.

Човекот егоист е неспособен да се заљуби и да љуби, затоа постои голема криза во меѓучовечките односи.

Човекот егоист не ги сака ниту своите деца, затоа и ги прави несреќни.

Кога знаењето се гради врз смирението, тогаш човекот великотвори (прави големи дела), а кога гради вез егоизмот, тогаш злотвори (први зли дела).

+Павле, митрополит Сисаниски

Превод од грчки јазик: Свештеник Јани Мулев