Молитвен подвиг или беспомошно чекање! (Митрополит Наум)

Example Admin User · 3 years ago

    1 minute, 38 seconds


Молитвен подвиг или беспомошно чекање (13.12.2020 11:22)

Денешново празнично евангелие (Јован 1, 35–51) е уште едно историско сведоштво и конкретен пример на совршена молитвена заедница и однос помеѓу Бог и човекот; сведоштво за исполнета молитва.

Кога Христос му вели на Натанаил:

„кога беше под смоквата, Јас те видов“, всушност, му открива Кој го слушал, но и Кој му одговорил на молитвата додека тој се молел под смоквата.

А Натанаил со својот одговор:

„Рави! Ти си Син Божји, Ти си Царот Израилев!“ – ни открива и ни сведочи дека, во Богочовекот Исус Христос Го препознава Оној Кому се молел и Кого единствено Го барал во молитвата – Синот Божји и Царот Израилев, очекуваниот Месија.

Така, не знам на што попрво да се воодушевувам: дали на посветената молитва на Натанаил, во која тој Го бара само Него; или на нејзиното совршено исполнување – и како мистично доживување и како лична средба во живо – од страна на Богочовекот Христос?

Додека во празничното евангелие забележуваме активен однос кон Христос, каде Натанаил молитвено и лично се труди да се сретне со Него, во евангелието од денот (Лука 13, 10–17) забележуваме пасивен однос кон Христос, од страна на жената која била опседната од духот на немоќ осумнаесет години; иако таа нема физичка пречка да дојде и да побара помош од Него.

Така, мнозина од оние кои многу години поминале во Црква, доколку се искрени со себеси, состојбата на својата душа многу повеќе ќе ја препознаваат во жената опседната од духот на немоќ отколку во молитвениот однос на Натанаил кон Синот Божји. Зошто е тоа така?

Демонските помисли на сомнеж и колебливост, што произлегуваат од самољубието и маловерието, како и стравот, несигурноста и безволноста што ги следат таквите помисли – го ослабуваат и изнемоштуваат духот во човекот, и го држат, врзан преку страстите, за овоземното и свиен, односно целосно насочен кон овој свет, како кон веќе „посигурна“ потпора.

Нема понедостоен начин за човекот – како икона Божја, повикан кон боговподобување, да ја изгуби својата боголикост (во секој поглед) и да ја промаши целта за која е предназначен, од насоченоста и сигурноста во минливото и пропадливото.

Од оваа и ваква состојба само Богочовекот Исус Христос може да исцели.

Господи Исусе Христе, преку Богородица, исцели ги нашите немоќи!

Митрополит Струмички Наум

Source: https://pokajanie.mk/2020/12/13/30141/

Share:

Example Admin User

All author posts

Related Posts

Image Description
3 years ago

Митрополит Струмички Наум:За оние што се мислат безгрешни, пречисти и сигурно спасени, па сега ќе ја спасуваат и Црквата (30.10.2020 )

 За оние што се мислат безгрешни, пречисти и сигурно спасени, па сега ќе ја спасуваат и Црквата (30.10.2020 22:10)Секогаш се чудам кога ќе видам дека луѓето, кои себеси се нарекуваат христијани, не ја сфаќаат основната христијанска вистина – најубаво кажана од преподобниот отец наш Јустин Ќелис...

Image Description
3 years ago

Митрополит Струмички Наум: Молитвен подвиг или беспомошно чекање (13.12.2020)

  Молитвен подвиг или беспомошно чекање (13.12.2020 11:22) Денешново празнично евангелие (Јован 1, 35–51) е уште едно историско сведоштво и конкретен пример на совршена молитвена заедница и однос помеѓу Бог и човекот; сведоштво за исполнета молитва.Кога Христос му вели на Натанаил: „кога беше п...

Image Description
3 years ago

Високоумието е почеток на најопасната демоноопседнатост! Митрополит Наум

Што е разликата помеѓу опсесија, илузија, прелест и помисла? (15.11.2020 16:51) Сум пишувал и порано на оваа тема, но изгледа дека повторно има потреба. Ајде да ја проследиме демонската помисла на славољубието, на гордоста, на високото мислење за себеси, од почеток до крај; додека да стане опсесија....