Чудесно исчезнувањ и враќање на Светите Дарови (Причеста) во СВЕТИОТ ПУТИР

+++ПОТРЕСНО СВЕДОШТВО НА ЕДЕН СВЕШТЕНИК ЗА СИЛАТА НА ИСПОВЕДТА И ЧУДЕСНОТО ИСЧЕЗНУВАЊЕ И ВРАЌАЊЕ НА СВЕТИТЕ ДАРОВИ (ПРИЧЕСТА) ВО СВЕТИОТ ПУТИР ЗА ЧОВЕК КОЈ САМО ШТО НЕ ПОЧИНАЛ, А ПОБАРАЛ ДА СЕ ПРИЧЕСТИ

            -Во едно село на Грчкиот остров Лерос, пред 30-ина години, се случи чудна случка, која нас ни ја раскажа свештеникот Христифор, кој се упокои во Господа 2010 година. Мештаните го викаа „Отец Христо“.
Кој ќе ја слушне неговата приказна, невозможно е да не ја приклони неговата глава пред безграничната љубов на нашиот Господ Исус Христос.Еве ја приказната на Отец Христо:

-„Беше сончево саботно утро. Одслужив Литургија и се припремав да ги употребам преостанатите Свети Дарови во олтарот.
Одеднаш слушнав како некој ме повикува. На страничната врата стоеше синот на нашиот комшија, момчето Коста. Тешко дишеше и целиот беше испотен. Ми беше јасно дека дотрча во храмот колку што можел побрзо. Ми рече:
          -„Оче Христо, помагај! Изгледа татко ми умира. Бара да се исповеда и причести."
Во истиот момент челото ми се прекри со пот. Таткото на ова момче беше најчудниот, најскандалозниот и најподлиот човек во селото. Немаше семејство со кое не беше замерен. Никогаш не доаѓаше во Црква ниту присуствуваше на некој погреб, венчавка или крштевка.
Се прекрстив, ги зедов Светите Дарови и тргнав по неговиот син, примајќи ја неговата молба како повик од Бога. Куќата беше многу блиску, околу 40 метри од влезот на храмот. Кога јас и момчето влеговме во куќата на Јанис кој умираше, така се викаше, ја ставив Светата Чаша, во која беа честици од Светите Дарови, на ноќното шкафче пред неговиот кревет.
Одма реков:
- Чичко Јанис, за да можам да те причестам, морам прво да те исповедам и над тебе да ја прочитам разрешната молитва. Сакаш да се исповедаш?
- Сакам! - викна болниот.
Го покрив со епитрахилот, а тој ми ги раскажа гревовите кои му тежеа. Му прочитав разрешна молитва и ја зедов Чашата да го причестам. Ама, таа беше потполно празна!! Останав без здив. Му реков на болниот кој умираше: „Не можам да разберам што се случува. Путирот е потполно празен, а после литургијата имаше уште Свети Дарови. Сега ќе отрчам до храмот да ја земам дарохранилницата и да те причестам со други честици од Светата Причест."
Кога ги слушна моите зборови тој почна да вели: -„Оче, Христос заради мене си замина од чашата. Се што реков е потполна глупост. Ми беше срам да ги исповедам своите вистински гревови, затоа што тие се многу страшни... Ама сега ќе кажам навистина што сум згрешил, не криејќи ништо.”
И болниот почна да се исповеда плачејќи. После тоа повторно му прочитав разрешна молитва над него и го замолив да почека додека одам до храмот и се вратам со Светите Дарови. Оди, оче, ќе почекам..."
Но кога ја зедов Светата Чаша во раце(од која предходно исчезнаа Светите Дарови) за да ја однесам во храмот, погледнав внатре и ме обзеде страв - внатре се вратија Светите Дарови!! Се прекрстив и одма го причестив човекот кој умираше. Кога ги проголта Светите Дарови, лицето му се озари и доби таков мирен израз каков што никогаш во животот немал. Ги затвори очите и го предаде духот на својот Господ пред моите очи.
Присетувајќи се на на оваа случка, секогаш го прославувам Христа и размислувам за тоа како со љубов му опрости на нашиот чичко Јанис и го упати кон спасението.
Нека Господ го прими во своите небески населби! Вечен да му е поменот. Да не губиме надеж и да не очајуваме за своето спасение, па макар и да сме и најгрешните луѓе на светот. Да ни даде Бог сите да го пронајдиме вистинското покајание и да постанеме достојни за Рајот со искрено и понизно признавање на своите гревови. Амин!".

фб Ljube Petreski