Единствениот смртен грев, кога се исповеда со понизност и искреност, секако е простен, но НЕ СЕ ЗАБОРАВА...
Еднаш 20-годишник сонувал за својот брат кој пред 17 години го абортирала неговата мајка!
Мајко, вечерва видов сон и не ми излегува од глава.
Бев дома и влезе еден млад човек, 2-3 години помлад од мене, и ми рече:
Ние сме браќа.
Но, нашата мајка не ми дозволи да бидам со тебе денес.
Никогаш не ми дозволи да си играм со тебе, да се смеам и да плачам.
Тогаш му одговорив дека немам брат.
Само една сестра 2 години постара.
Но, тој упорно ми рече да те прашам што направи едно утро во март и да ти кажам дека како што ние ќе пораснеме, така и тој ќе порасне...
Мајката кога го слушнала ова се онесвестила!
И кога се опоравила, на своите деца им признала што направила тоа утро...
Односно, кога таа забременила со нивното 3-то „дете, разговарале за тоа со сопругот, сестра и и пријателка, како што е вообичаено, и решиле да го абортираат ова дете.
Мајката се чувствувала лошо и со години Духовникот не ја дозволувал нејзината Света Причест.
Но, исто така често, кога ќе се сетеше, тагуваше и плачеше долги години, па на синот му се случи претходниот сон...
Тоа е единствениот смртен грев, каде исповедан со понизност и искреност, се простува но не се заборава.
Жалењето останува и се враќа за живот!
И ова е направено, за да не се повтори,
но и приказна за заштита
и казна за „неуките“ и олиговерници...
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2025/01/blog-post_74.html
