Нуркајќи во длабочините на нашите срца. . .

Да му кажете на вашето дете: „Прави што ти кажувам за луѓето, семејството, соседството итн. да не кажат ништо“ е фраза на навредливо и манипулативно однесување кон вашето дете.

Многу жени станале мајки без да созреат како жени или како сопруги. Исто како што многу мажи станале татковци без да созреат како мажи и како сопрузи. Немаме деца затоа што сме млади и нашите баби и дедовци плачат за внуци, ниту затоа што се венчавме во црква, а потоа сите на телефон ќе почнат да велат: „Имате ли добри вести?“

Двојката мора да созрее како двојка пред да стане родители. Неверојатно е колку лесно го прифаќаме раѓањето на дете. Велиме: „Каков благослов!“ и мислиме дека сме успеале, но потоа почнуваат проблемите. Од друга страна, имаме многу жени кои се под притисок, особено на село, со фразата: „Не е важно ако не се сложуваш со сопругот, поентата е да станеш мајка за луѓето да не те гледаат чудно“. Психијатриските кревети и исповедалниците се исполнети со трагедии, бидејќи едноставно не можеме да го разбереме очигледното.

Слушнавме неверојатни ситуации. Многу жени сакаат брзо да станат мајки, потоа се разведуваат и децата доживуваат трагедија затоа што двајца луѓе ги изгубиле мислите. „Но Отец, не можев да го/ја разберам, потоа се покажа поинаку за мене.“ Секако! Затоа што се венчавате и вашиот ум е бесно фокусиран на размножување, а не на брак, како резултат на што не гледате сериозни работи еден во друг пред бракот и раѓањето на децата. Како некој што поминува покрај знак стоп и вели дека не ја видел другата личност што се паднала затоа што нејзиното внимание било на друго место. Кога нашиот егзистенцијален компас ги покажува само нашите себични желби, работите нема да одат добро.

Не секој е вистинскиот за секого, а ако мислите дека сте подготвени да се ожените и да имате деца, ова бара многу дискусија и не е одлука што ја донесувате додека пиете кафе во кафуле. Потребно е длабинско испитување, како на личностите на двојката, така и на двојката како целина.

Драги мои деца, ве молам сфатете го вашиот живот многу сериозно. Без брзи одлуки, поради тоа што ќе каже светот или затоа што чудовиштето на возраста ве брка и ви вика да се подобрите.

Не е лошо или проклетство да останете сами или во брак без деца, ако не можете да го направите овој чекор. Тоа не значи дека сте заборавени од Бога или дека не сте достојни како човечко суштество. Ние не се жениме и не раѓаме деца за да бидеме среќни, во ексклузивна смисла. Среќата не се наоѓа исклучиво во нив. Среќата е внатрешен факт и е односот со личноста Христова и патот кон вечноста. Ова може да се направи на различни начини. Значи, не значи дека затоа што сте сами ќе земате антидепресиви затоа што не сте го изградиле вашиот живот. Ајде конечно да се ослободиме од овие етикети.

Од друга страна, ако одлучите да се ожените и да имате деца, не го правете тоа под притисок преку социолошкиот порок што ве стега. Најдете личност со која ќе ги поставите темелите од овој живот за следниот. Живејте го својот живот во Христос, бидејќи без Христос бракот или ќе пропадне или зад вашата насмевка ќе биде мртов. Пред да донесувате одлуки, видете го вашето вистинско јас зад овој психолошки модел на однесување што излегува на виделина. Видете го вашиот партнер онаков каков што е, а не каков што покажува. Не се опивајте од сликата, туку продлабочете се во сржта на личноста на вашиот партнер. Погледнете подлабоко во себе со многу молитва и дозволете му на Христос да влезе во вас за да ја осветли темнината на вашата душа. Во нас има темни соби кои се заклучени или од страв и вознемиреност, или од рани од минатото. Затоа, да ги отвориме! И да ги откриеме богатствата што се таму! Да ја негуваме љубовта за да стане љубов, но никогаш да не се изгуби! Немојте да бидете заслепени од убавината на другиот, подобро е да бидете заслепени од неговото Свето Срце. Значи, не одлуки за „изгледот“ на световниот или социолошкиот живот, туку одлуки за „битието“ на подлабокото сега, кое има движење кон вечноста и престолот на Младоженецот.

Со среќа!

Отец Спиридон Скутис