Свештеник Евгениј Лишчењук

Себеказнување, себејадосување, внатрешна тесноградост – сето тоа се погодни оружја во рацете на непријателот на нашето спасение. Тој лукаво ни го претставува тоа што всушност предизвикува парализа на душата, како смирение и покајание.

Имено, ѓаволот ни сугерира така, дека ние мораме прекумерно да правиме сѐ, да вршиме насилство врз себе, да се мачиме на духовниот пат.

И токму затоа, кога ги читаме зборовите на апостолот „радувајте се постојано“ нашите очи се превртуваат од чудење: „Каква радост има тука?“ Човекот во состојба на потиснат страв и чувство на безизлез и отсуство на надеж се плаши од сѐ, со него лесно се манипулира и управува, во него отсуствува атмосферата на духовна креативност и евангелска слобода, а токму тоа го сака лукавиот, тој сака да управува со нас, да се смее и исмева над нас, та ние на рамно место да се сопнуваме, од животворен лек да „пропаѓаме“, вратите на можностите кои ни се отвораат пред нас со удар од ногата да ги затвораме, садот со исцелителна течност да го кршиме од камен. Самите себеси да се лишиме од спасението!

Смири се, Бог од тебе не бара многу. Живеј како што можеш: колку што можеш – моли се, колку што можеш – труди се, колку што можеш – прави милосрдни дела.

Не обидувај се да скокаш повисоко од главата, тоа никому не му е потребно.

Симни ја од себе маската на суперхерој, ти си човек! Со сите свои недостатоци, слабости и немоќи, ти си микрокосмос! Да се изразам со зборовите на еден современ проповедник: „Остави ја зад себе неврозата од манијата за совршенство!“

Зарем Бог не знае какви сме, зарем Нему Му се потребни оштетени, мрзливи, збунети и озлобени?!

Издиши! Успокој се… Смири се… Прави го она што можеш! Можеби не многу, можеби сосема малку, но прави го тоа со радост!

Прави го сето тоа без внатрешна напнатост и со благодарност! Бог нека е со тебе!

Превод од руски јазик: Свештеник Јани Мулев