Запомнете, кога…
Нашиот живот не се сее со „тркало“. Но, тој е посипан со „мини“. Со често болни прилики, кои во добронамерното срце можат да запалат „искри“ на покајание и да го разгорат огнот на „Навистина живот“, додека тоа срце сè уште чука!
Кога... се чувствувате како се да се руши околу вас, кога се чувствувате како да се давите и немате каде да се држите, кога очајот ве обзема, а решението никаде не го гледате...
… Запомнете кога се исмевавте со некои луѓе како „библиски“, затоа што чувствуваат дека има Некој на кого можат да му се обратат во животните тешкотии, Некој кој одговара на молитвите. Оние кои ги надминуваат проблемите како вашите, со насмевка и надеж!
Кога... ќе го видите вашето дете како паѓа по ниските скалила на општеството, а вашите совети се залудни, кога не можете да најдете начин да го задржите и гледате дека сите ваши напори одат на отпад со него...
… Запомнете дали некогаш сте го научиле на високите принципи на верата, љубовта кон Бог и ближниот. Запомнете колку време поминавте разговарајќи со него за Божјата мудрост што ни го открија Него. Запомнете дали сте го научиле да се моли и каков пример вие самите дадовте за тоа. Сети се тогаш кога пред него ги исмејуваше оние кои „сеуште“ веруваат во Бога.
Кога... работите за кои се трудевте ќе станат урнатини и ќе видите дека целиот живот ви е потрошен околу материјалите за кои сте работеле, кои сега се распаднаа и оставија празнина на исто толку празен и нефер живот...
… Запомнете, ако некогаш сте изградиле во нераспадливост, за нештата што огнот, црвот и крадецот не се трошат, за нештата што остануваат недопрени од секакво распаѓање и уништување, што ја следат душата до вечноста. Запомнете колку време сте потрошиле на нив и плачете за времето што сте го изгубиле!
Кога... сте загрижени за насилството околу вас и се плашите да заспиете ако не ја проверите бравата...
… Запомнете дека ВИЕ ги омаловаживте (или се боревте) оние кои сè уште имаат идеали и живеат со недопрена совест и одат „со Крстот во рака“. Ти беше тој што бараше „ослободување“ на човекот од верувањето во Бога. И сега кога толку многу ве следеа во живот без совест, на што се жалите?
Кога... го набљудуваш бесот на природата околу себе и се грижиш за светот што ќе им го пренесеш на своите деца, дури и за светот во кој самиот ќе живееш во годините што доаѓаат...
… Запомнете дали некогаш сте ја почитувале оваа креација. Ако ја гледате како дар од Бога, или како предмет на експлоатација. Запомни дека ти беше тој што веруваше во семоќноста на човекот над природата и во неговото самоуправување, далеку од Бога.
Кога... се замеруваш на човечката глупост и кратковидост, а сите околу тебе изгледаат апсурдни...
… Запомнете дека сте живееле живот во залудност, без постојана цел. Запомнете дека сите цели што сте ги поставиле околу себе не вродиле со плод засекогаш, а ниту изгледа дека ќе вродат со плод во иднина... Се додека сеуште имате иднина...
Кога... луѓето што ги сакате ќе ве изневерат и ќе ве разочараат со нивното лицемерие и неблагодарност...
… Запомнете, според кои критериуми го избравте нивното друштво? Запомнете дали некогаш сте му се заблагодариле на Оној што ви дал сè што имате.
Кога... ќе потонете во проблемите и болестите што ви ги создал „невнимателниот“ и попустлив живот...
… Запомнете тогаш кога се сметавте себеси за „ослободени“ и им се смеевте на оние што ги живееја своите животи во воздржаност и борба на верата. Сега кој е послободен?
Кога... чувствуваш дека смртта доаѓа, и во паника го слушаш нејзиниот здив како ти се приближува, кога твојот живот, (колку и да бил добар или лош, долг или краток), завршува, кога сè што сте живееле и сте уживале (или не си бил среќен), ништо не ти останува како иднина или надеж, кога ќе почувствуваш како КРАЈОТ те презема, (кој за сите нас во одреден момент доаѓа фатално) и ќе сфатиш дека НЕМА да ја избегнеш судбината на секое човечко суштество, тогаш...
… Запомнете го животот што го живеевте далеку од ЕДИНСТВЕНИОТ кој може да ве откупи. Оној кој те создал, и кој те оставил да живееш толку долго во големата и прекрасна животна авантура. Можеби сте го живееле тоа далеку од Него, но сега вашето време истекува. Се плашите, а можеби и се срамите да побарате помош од Него. Можеби ја чувствуваш својата неблагодарност и празнината на животот без смисла, без Бога, но сега е доцна за тебе!
...Сети се на моите зборови во тој момент. Зашто додека твоето срце сè уште чука, и додека сеуште можеш да размислуваш, како и да си живеел, и колку и да се срамиш, (сети се на разбојникот), Оној што те повикал во битие, те познава, те слуша и те чека ! Заборавете на животните предрасуди, заборавете на срамот и себичноста и побарајте помош од него! Повикајте го! Како знаеш? Можеби сè уште не е изгубено! Можеби искра на вистинско покајание е доволна за повторно да ја разгори надежта и Животот. Додека твоето срце се уште чука!
Не го занемарувајте!
Н.М.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/08/blog-post_44.html
