Барајте го Царството Божјо и Неговата праведност.
Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух.
Кога се читаат зборовите на Спасителот дека може да се живее толку едноставно, толку безгрижно, ако душата не се грижи за храна и пиење, а телото не се грижи како да се облече, во нас се борат две различни чувства.
Од една страна се чини: да, колку би било едноставно и зошто да не се живее така? Зошто да не ја отфрлиме одговорноста, зошто да не ја отфрлиме грижата што постојано не измачува? А, од друга страна, има уште едно чувство: ова е невозможно!.. И сега пред нас се поставува прашањето: дали тоа што го кажа Христос е навистина невозможно? Зарем она што ни го заповеда не е начин на живот?
Како да се реши оваа двојност на нашата душа? Ми се чини дека со обрнувањето внимание на строгите услови што ни ги поставува оваа слобода. Ако сакаме да живееме како што ни кажува Христос: да се грижиме за Царството Божјо и за неговата праведност, со надеж дека сè друго ќе биде додадено, тогаш треба целосно да го промениме целиот свој став кон животот и да престанеме да живееме како што живееме.
Вистината на Божјото Царство е да го сакаш Бога со сето свое срце, со сиот свој ум, со сета своја сила и својот ближен како себеси. Оваа вистина бара од нас да не оставиме ништо во нашите животи што не може да се нарече љубов кон Бога и љубов кон ближниот. Тоа значи дека сите наши мисли, сета наша сила, сите наши срца треба да ги дадеме не на себе, туку на друг: Бог и нашиот ближен. Тоа значи дека сè што имам, сè со што се тешам и насладувам, му припаѓа на Бога и на мојот ближен; тоа значи дека сè што користам надвор од потреба, земам од Бога и од мојот ближен.
Ако мислите како живееме вака, кој може да го издржи судот на Царството Божјо, Царството на жртвената, крстот, радосната, спасителната љубов? Сè што имам не ми припаѓа, сè што користам без потреба - од некого зедов и украдов, сè што не давам со слободна волја, мојата љубов, конфискувам, откинувам од чудото на Божјото Царство. Љубов... Ако мислиш на ова , тогаш би било лесно да живееш со верата во Бога и милоста на ближниот: затоа што тоа би значело да живееш во духовна сиромаштија и во физичка, дури и за нас неразбирлива, нелакомост. .
Тоа е она што стои зад лесните Христови зборови, заборави сè - Отецот ќе се грижи за тебе... Зад ова стои: грижете се само за она што е Божјата грижа, крстот на нашиот Жив Бог, распнат на Голгота, и тогаш ќе влезеш во тоа Царство, каде што не ти треба ништо, и каде Господ ќе ти даде сè. Амин.
Митрополит Антониј Сурожски
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post_55.html
