Големиот лек
Кога не живееш со Христа, живееш во меланхолија, во тага, во немир, во неволја. не живееш како што треба. Тогаш се појавуваат многу абнормалности и во телото. Телото, ендокрините жлезди, црниот дроб, жолчката, панкреасот, желудникот се погодени.
Тие ви велат: „За да бидете здрави, наутро земете млеко, јајце, путер со два-три ореви“. А сепак, ако живеете правилно, ако го сакате Христос, добро ви е со портокал и јаболко.
Големиот лек е да се посветиме на обожавањето на Христос. Се е излечено. Се работи нормално. Љубовта Божја менува, преобразува, осветува, поправа, менува, преобразува сè.
Љубовта кон Христос е нешто друго. Нема крај. Дава живот, дава сила, дава здравје, дава, дава, дава... И колку повеќе дава, толку повеќе човекот сака да се заљуби. Додека човечката љубов може да го исцрпи човекот, да го излуди.
Кога го сакаме Христос, сите други љубови попуштаат. Другите љубови имаат заситеност.. Христовата љубов нема заситеност. Телесната љубов има заситеност. Тогаш може да започне љубомора, негодување, дури и убиство. Може да се претвори во омраза. Љубовта во Христа не се менува. Световната љубов малку се чува и полека згаснува, додека божествената љубов расте и продлабочува. Секоја друга љубов може да го доведе човекот во очај. Божествената љубов, сепак, не издигнува во Божјата сфера, ни дава мир, радост, исполнетост. Другите задоволства се заморни, а ова никогаш не се задоволува. Тоа е ненаситно задоволство кое никогаш не се заморува. Тоа е крајно добро.
Свети Порфириј Кавсокаливит
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_30.html
