Кога ќе затруби трубата на последниот час и кога ќе се постават престолите, секој човек ќе застане пред Светите пред Оној Кој е Вистината и Кој гледа длабоко во срцата.
Тој ден не е далеку за оној кој живее во грев, зашто гревот како камен ја влече душата на земјата, ја натежнува, не може да се искачи кон светлината.
Но, ние сме уште живи.
Сè додека дишеме, се додека имаме сила за зборови и дела, постои пат до покајанието. Меѓутоа, само покајанието не е доволно. Покајанието без љубов кон ближниот е како семе фрлено на камен. Љубовта кон Бог бара жртва, а жртвата бара прошка.
Гревот е рана која се шири ако не се лекува, но Господ ни остави лек - молитва и пост, исповед и покајание. Но, молитвата не е само лична. Молитвата е заедничка борба на душата за душа, светлина што ќе ја растера темнината еден за друг.
Кога се молиш за ближниот, како да ги подаваш рацете над бездната и го фаќаш оној што паѓа. Таквата молитва е чиста и моќна, бидејќи таа извира од љубовта, а љубовта може се. Зар Господ не рекол:
Молете се еден за друг за да се спасите?
Ако видите грешник, не го осудувајте.
Запомни дека и твојата душа многупати паднала и дека само благодатта Божја те воздигнала.
Молете се за него, Господ да му го разнежни срцето, да му ја покаже светлината.
Нема да бидеме спасени само затоа што се каеме за нашите гревови, туку затоа што ги сакаме другите доволно за да се молиме за нив.
Господ не гледа само на нашите дела, туку и на срцето што ги прави.
Ако им простите на другите, ќе ви биде простено. Простувајте, дури и кога ве боли, дури и кога не го разбираат вашето простување.
Простете, бидејќи простувањето ја прави душата лесна како пердув, подготвена да лета во Рајот.
Многу луѓе мислат дека простувањето е знак на слабост, но вистината е спротивна.
Простувањето е победа над злото, победа над самиот себе. Тоа е збор што ги урива ѕидовите на омразата и ја отвора вратата на милосрдието.
Замислете се себеси на тој ден, кога ќе се одмерат сите ваши дела. Секој збор, секој поглед, секоја мисла – сè ќе биде разоткриено.
Замислете како стоите пред Неговото лице, лишен од секакви изговори и единственото нешто што можете да го понудите е вашето покајание.
Како ќе звучат тие зборови ако не сте се измириле?
Како ќе изгледаат твоите постапки ако не си простил?
Не плашете се, зашто милоста Божја е поголема од секој грев. Ако искрено Го бараш, ако се молиш, ако се обидеш да простиш, Тој ќе те пречека со раширени раце.
Затоа, додека сме живи да правиме што можеме. Да се молиме еден за друг, бидејќи никој не го знае денот што доаѓа.
Да правиме добро, дури и на оние кои не мразат. Да постиме не само со храна, туку и со срце – од злоба, завист, расудување.
Да бидеме сведоци на милосрдието, зашто Господ вели: Блажени се милостивите, зашто ќе им се покаже милост.
Нека нè води оваа мисла: сè што правиме сега во љубов и милост ќе биде светлината што ќе нè осветли на Судот.
И сè што пропуштаме од гордост или невнимание ќе биде како темнината што не покрива.
Господ нека нè укрепи да бидеме подобри, да простуваме, да љубиме и да се молиме, за во денот кога ќе бидат поставени престолите, да застанеме пред Него со надеж и смирение.
Амин
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/12/blog-post_61.html
