Милостината ја спушта Божјата милост кон човекот
Нашата милосрдност мора да поаѓа од љубовта кон луѓето на кои им е потребна, не само материјалните работи, туку и духовната помош.
Да им користиме и духовно. Кога на очајниот човек му даваме храброст и сила да ја продолжи својата борба, без оглед на неговата искушение, и на тој начин да го спасиме од спуштањето на катастрофата, оваа милост е многу голема.
Затоа она што му го нудиме на ближниот треба да тргнува од нашето срце, а не да биде формален чин. Дозволете ни да знаеме и како наградата за милосрдието од самиот Бог е стократна. Ти даваш еден, Господ ти дава сто. Она што им го даваме на сиромашните е депонирано во банката Божја на небесата и кога душата ќе го напушти овој живот, таа ќе го подигне од влогот на својата милостина.
Добротворноста се враќа стократно на овој и на другиот свет. Секогаш грижете се за сиромашните и помагајте им, бидејќи тие не претставуваат пред Бога. Добротворноста има голема моќ. Прво мора да имаме ментално милосрдие, да покажеме љубов кон луѓето, а потоа искрено, со љубов и проникливост, да им помагаме на другите.
Формалната милостина не е многу важна. Важно е кога оној што покажува милост има љубов во него и се движи од оваа љубов да покаже милост кон сиромашните.
Господ не дава важност на многу или на малку, туку на располагањето со милосрдието и го благословува. Милостината се искачува на Божјиот престол. Тоа ја спушта Божјата милост кон човекот. Тој прави милост, тој наоѓа милост. Љубовта се шири, љубовта прима.
Старец Ефрем Филотејски и Аризонски
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_28.html
