Пцуење и лош јазик
Клетви и демонско лаење, нечистотија, непристоен јазик...
Во Светото Писмо често се опишуваат случаи на појавување на нашиот Господ, Богородица и светители на побожни луѓе, но има и случаи на појава на паднати и нечисти духови кај нив. Паднатите духови, земајќи различни форми, проколнуваат. Односно, пцуењето, клетвата е демонско лаење, пеколните звуци ги придружуваат манифестациите на злата моќ кога се обидува да заплаши, збуни, потресе човек или кога го искушува, но не ја постигнува целта и си оди, збогум, покривајќи го со илјадници на изрази од кои секој е полош од претходниот.
Да се тестираме себеси, нашиот вокабулер, нашиот внатрешен свет, колку го изразуваме нашиот внатрешен свет преку гнасни зборови. Колку сме вклучени во овој дух, кој демонски лае по светот околу нас и е спротивен на Благословот.
Пцуењето е вистинска инфекција, спротивно на молитвата, еден вид анти-молитва. Обично е насочена кон сферата на животот „под половината“ и во оваа смисла, често на средновековните икони може да се види ликот на демони со две глави: едната каде што треба, а другата во пределот на препоните. Ова вели дека областа на менталното внимание на демоните е наопаку и она што тие го велат се зборува со „интуиција на препоните“.
Сега вулгарноста, претходно една од затворените, табу работи, е ослободена од затвор. Може да слушнете пцости од работник, од професор, од момче и од девојки; Многу родители не се срамат да пцујат пред своите деца. Печатите на апокалипсата се кренати и луѓето почнуваат да го прават она што претходно се срамеле да го прават. Луѓето насекаде се занимаваат со „вербален егзибиционизам“, или ја отелотворуваат сферата на своите соништа со зборови, или кажуваат нешто што не го разбираат, исто како малите деца. Па, оние што разбираат не само што го полнат светот со нечистотија и дозволуваат нивните срца да ги исфрлат тие „саѓи“ низ нивните усни што се насобрале таму, во срцето. Јазикот секогаш го ослободува само она што живее во срцето.
Тестирајте се на оваа тема. Се разбира, ако сакате Бог да ве слушне, за да ви се исполнат молитвите, мора да ја исчистите сферата на вашата јазична комуникација. Затоа што Бог слуша сè: молитви, мисли и говор. И слатка и горчлива вода не треба да тече од ист извор.
Значи, пцуењето НЕ е формат на христијанинот, па дури и ако тој одвреме-навреме пропушти, против неговата волја, тогаш ова е прашање за следниот пат да се воздржи и да најде други зборови за да ги изрази своите емоции. Размислете за тоа.
Протоереј Андреј Ткачев
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/10/blog-post_21.html
