† Господе Исусе Христе, Сине Божији, помилуј ме мене грешниот †
Семејството не е само заедница на луѓе под ист покрив...
Семејството не е само заедница на луѓе под ист покрив. Таа е дар од Бога. Тоа е лулка на животот, темел на љубовта, училиште на доблестите и пристаниште на душата. Каде што човек за прв пат учи што значи да сака безусловно, да простува без пресметка, да дава без очекување.
Човек се раѓа во семејство не само физички, туку и духовно. Тука се создаваат вредностите што ги носиме низ животот: почит, одговорност, трпение, жртва. И ако некогаш сакаме да го видиме лицето Божјо на земјата - да погледнеме во мајката која бди над своето дете, таткото кој работи до последен момент за да обезбеди леб за домот, детето кое се радува на враќањето на својот родител.
Во времето во кое живееме, семејството е под големо искушение. Светот нуди брзи одговори, лесна забава, површни врски. Но, човекот не е создаден за површност. Душата бара длабочина. И ја наоѓа таа длабочина во семејството - кога таткото и мајката стојат еден покрај друг во љубов и лојалност, кога децата се учат дека животот не е само земање, туку и давање.
Семејството не е совршено. Ќе има недоразбирање, нетрпеливост, болка. Но, токму во таа борба, во простувањето и повторното поврзување, се открива нејзината сила. Бидејќи семејството не трае затоа што нема проблеми, туку затоа што не се откажува.
Значи, да ги заштитиме нашите семејства. Да ги чуваме како пламен во ноќта - зашто кога сè друго ќе замолчи, кога животот ќе стане тежок и мрачен, светлината на семејството е она што ни го покажува патот.
Да се молиме на Господ да ги зајакне сите семејства. Нека биде присутен во секој дом, во секоја љубов, во секое простување. Нека ни даде мудрост да љубиме, трпение да градиме и вера никогаш да не се откажуваме од оние што ни ги дал Бог.
† Господе Исусе Христе, Сине Божији, помилуј ме мене грешниот †
Семејството не е само заедница на луѓе под ист покрив. Таа е дар од Бога. Тоа е лулка на животот, темел на љубовта, училиште на доблестите и пристаниште на душата. Каде што човек за прв пат учи што значи да сака безусловно, да простува без пресметка, да дава без очекување.
Човек се раѓа во семејство не само физички, туку и духовно. Тука се создаваат вредностите што ги носиме низ животот: почит, одговорност, трпение, жртва. И ако некогаш сакаме да го видиме лицето Божјо на земјата - да погледнеме во мајката која бди над своето дете, таткото кој работи до последен момент за да обезбеди леб за домот, детето кое се радува на враќањето на својот родител.
Во времето во кое живееме, семејството е под големо искушение. Светот нуди брзи одговори, лесна забава, површни врски. Но, човекот не е создаден за површност. Душата бара длабочина. И ја наоѓа таа длабочина во семејството - кога таткото и мајката стојат еден покрај друг во љубов и лојалност, кога децата се учат дека животот не е само земање, туку и давање.
Семејството не е совршено. Ќе има недоразбирање, нетрпеливост, болка. Но, токму во таа борба, во простувањето и повторното поврзување, се открива нејзината сила. Бидејќи семејството не трае затоа што нема проблеми, туку затоа што не се откажува.
Значи, да ги заштитиме нашите семејства. Да ги чуваме како пламен во ноќта - зашто кога сè друго ќе замолчи, кога животот ќе стане тежок и мрачен, светлината на семејството е она што ни го покажува патот.
Да се молиме на Господ да ги зајакне сите семејства. Нека биде присутен во секој дом, во секоја љубов, во секое простување. Нека ни даде мудрост да љубиме, трпение да градиме и вера никогаш да не се откажуваме од оние што ни ги дал Бог.
Семејството не е само заедница на луѓе под ист покрив. Таа е дар од Бога. Тоа е лулка на животот, темел на љубовта, училиште на доблестите и пристаниште на душата. Каде што човек за прв пат учи што значи да сака безусловно, да простува без пресметка, да дава без очекување.
Човек се раѓа во семејство не само физички, туку и духовно. Тука се создаваат вредностите што ги носиме низ животот: почит, одговорност, трпение, жртва. И ако некогаш сакаме да го видиме лицето Божјо на земјата - да погледнеме во мајката која бди над своето дете, таткото кој работи до последен момент за да обезбеди леб за домот, детето кое се радува на враќањето на својот родител.
Во времето во кое живееме, семејството е под големо искушение. Светот нуди брзи одговори, лесна забава, површни врски. Но, човекот не е создаден за површност. Душата бара длабочина. И ја наоѓа таа длабочина во семејството - кога таткото и мајката стојат еден покрај друг во љубов и лојалност, кога децата се учат дека животот не е само земање, туку и давање.
Семејството не е совршено. Ќе има недоразбирање, нетрпеливост, болка. Но, токму во таа борба, во простувањето и повторното поврзување, се открива нејзината сила. Бидејќи семејството не трае затоа што нема проблеми, туку затоа што не се откажува.
Значи, да ги заштитиме нашите семејства. Да ги чуваме како пламен во ноќта - зашто кога сè друго ќе замолчи, кога животот ќе стане тежок и мрачен, светлината на семејството е она што ни го покажува патот.
Да се молиме на Господ да ги зајакне сите семејства. Нека биде присутен во секој дом, во секоја љубов, во секое простување. Нека ни даде мудрост да љубиме, трпение да градиме и вера никогаш да не се откажуваме од оние што ни ги дал Бог.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар