Таа вечер седев сам во собата, замислен, со некоја непријатност во градите.
Размислував за таткоми и мајками
За се што поминаа за мене, што дадоа, што претрпеа.
Се сетив на нивните лица во кои некогаш гледав само строгост, а сега гледам љубов.
Таткоми беше човек со малку зборови, но неговите раце зборуваа погласно од кој било јазик.
Во тие испукани дланки стоеше сета негова грижа за мене, секој ден кога работеше од утро до мрак.
Имаше пот, и замор и гнев - но љубовта, љубовта што дури подоцна почнав да ја разбирам, секогаш беше посилна.
Мајками... Нејзината љубов беше поинаква, топла и мека, но исто толку длабока и нераскинлива.
Нејзините солзи паѓаа врз мене кога бев дете, кога плачев од болка или од каприц.
И никогаш не разбрав, додека не пораснав, колку од тие солзи се пролеани тајно, далеку од моите очи, само за да имам безгрижен живот.
Се сетив, во моментите кога сите ми свртеа грб, кога паднав, дека беа таму.
Сите други ги видоа моите грешки, а тие ме видоа мене.
Сите ги знаеја моите маани, а тие го видоа моето срце.
Додека другите ги вртеа главите, тие ги свртеа рацете кон мене.
Додека другите упатуваа осуда, тие се молеа.
Размислував за тоа како родителите се всушност најчистиот израз на Божјата љубов кон човекот.
Тие се таму за да нè заштитат, да не научат, да не караат и да ни простат во исто време.
Нивната љубов е нешто што не може да се разбере додека не ја почувствувате одговорноста за нов живот.
И тогаш се сетив на нешто - дека сè што можам да направам за нив сега е да се молам.
Да се молиме за нивното здравје, за нивниот мир, за нивните денови.
Бидејќи молитвата за родителите не е само обврска, тоа е свет чин со кој го одржуваме семејството заедно, дури и кога стојат километри или години меѓу нас.
Ќе се молам, си реков таа вечер. За нивниот мир, како што се молеа за мојот.
За нивната љубов, како што ме сакаа и кога не бев достоен за тоа.
Затоа што ако има нешто што можам да им вратам за се што ми дале, тоа е молитва Господ да ги заштити, да се грижи за нив и да ги благослови.
Родителите се темелот на нашата душа. И само со молитва за нив можеме да ја зачуваме таа основа уште поцврста, додека сме живи.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/12/blog-post_56.html
