Уморни сме... Чувствуваме пекол внатре... Зошто?
Доаѓа ноќ и чувствуваме товар. Товар на разговори, озборувања, обвинувања и разно. Не можеме да издржиме. Бараме мир, тишина, спокојство како да се скапоцени богатства.
Ние се справуваме со туѓи бремиња, не гледаме на нашите кои нè оптоваруваат и тоа нè уништува.
За жал, мислиме дека живееме во општество каде што сите се виновни освен јас.
Гнилежот го бараме кај другите и отворено ги пукаме додека веруваме дека ние не сме виновни.
Сакаме светот да се промени, но не и ние, затоа што се сметаме себеси за совршени и светот мора да се усоврши за да не следи.
Зборуваме за духовност, говори, покајание, правила на светители но зборовите „извини“, „згрешив“, „ти простувам“, „можеби некаде сум виновен“ никогаш не ни излегле од уста. Додека последното нешто што го дадовме некому се чини дека е лекот во нашите зборови. Колку и да се молите кога мислите дека не сте виновни, не се врши никаква духовна работа.
Кога имаме пресметка, кога ќе кажеме или пишуваме нешто за некого, да размислиме за некои многу едноставни работи...
Тоа што го кажав беше љубов, дискриминација, почит, трпение, сочувство?
Дали тој го имаше сето тоа?
Ако устата не ви излегуваат цвеќиња, туку куршуми, не зборувајте воопшто! Фрлете ги куршумите и гледајте да ви растат цвеќиња во срцето, за зборот да ви биде Рај.
Многу од нашите разговори сега се електронски „вибер, месинџер“ итн. Многу пати се случуваат недоразбирања. Да внимаваме што зборуваме, како кажуваме и што пишуваме, да не повлечеме чкрапало и да пукаме во некое срце.
Не заборавајте дека често најдоброто нешто што треба да направите е да замолчите и да ја слушате другата личност. Ова е доволно за да му даде радост и благослов...
Пред спиење размислете... Колку зборови мед и колку отров излегоа од мојата уста денес кога моето срце првпат ги одгледуваше?
Погледнете ја сликата подолу брат мoj…
Кажи ми што гледаш?…
Од една страна гледате кој сте навистина и во сенка кој мислите дека сте и кој сакате да бидете и да личите.
Не се движите со сенка затоа што тоа не сте вие, движете се со вашата реалност...
Малку претпазливост….
отец Спиридон Скутис
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2025/01/e_29.html
