Онаму каде што нема здрава вера, природно е да се појави нездрава религиозност. Таму каде што Православието е слабо, таму се јавуваат суеверија, бајачи и секташи. Пред 20 години се појави на Балканот (најпрво во Србија, па оттаму и во Македонија) некој „Хиландарски колач“, „Острошки колач“, кој има посебен рецепт и ритуали на подготвување, а доколку го направиме ни гарантира некаква среќа. И нормално, тоа стана хит меѓу жените. Секоја домаќинка требало да подготви таков колач, и од тестото да извади дел и да го даде на друга жена, за да се фати „маѓијата“. Од манастирот Хиландар излегоа со официјално соопштение дека се работи за лажно име, дека од манастирот Хиландар нема такво нешто.

Последниве неколку години, со доаѓањето на Благодатниот оган во Македонија, како и во другите цркви, и кај нас се појавија суеверија и ритуали околу овој оган. Благодатниот оган слегува во Ерусалим, во храмот на Воскресението Христово, и првите неколку минути тој гори а не изгорува, може да го ставите под раката и да не ве изгори, но по неколку минути станува обичен оган. Стана некаква „мода“ во црквите да се донесува тој благодатен оган, па луѓето доаѓаат и палат свеќи и кандила од тој оган и ги носат во своите домови. Оваа година се појави некое ново суеверие, измислено од нецрковни луѓе, и нема никаква основа во црковното учење и пракса. Имено, некои луѓе делат таков пламен, и тоа, секој што ќе земе од него, мора да го подели на уште тројца. Чудно е што сето ова се шири кога веќе е поминат и Велигден, и Спасовден и Педесетница.

Бидејќи неколкумина веќе ми се обратија за совет околу ова прашање, решив да напишам кратко објаснување и да им препорачам на верниците, да не примаат таков оган, ниту да го шират, доколку веќе земале. Во Православната вера нема ништо без смисла, и не треба да наседнуваме на такви ритуали, кои се случуваат без благослов од Црквата. Огнот се зема на Велигден, се пали кандилото со него, и толку. Ништо повеќе од тоа не ни треба.

За христијаните е најважно да го менуваат својот живот на подобро, да постат, да се молат, да се исповедаат и со благослов од свештеникот-духовник да се причестуваат. А благодатниот оган и пет години да го чуваме неизгасен во кандилото, попусто е, ако не се причестиме, ако не Го најдеме Христос во путирот. Да го бараме Христос и Неговото Царство и сѐ друго ќе ни се придодаде. А таквите празни ритуали да им ги оставиме на површно религиозните и суеверните.

Свештеник Јани Мулев

(Повеќе информации за чудото на Благодатниот оган може да прочитате на линкот)

Благодатниот оган