"Зошто, зошто овој бескрајно несреќен живот, овој живот на страдање? "
И толку многу луѓе, губејќи ја надежта во Бога и во Богородица, достигнувајќи до точка на исцрпеност, го поставуваат прашањето:Човекот се раѓа плаче, во беда и цел живот страда, и умира во беда.
Ова прашање не е нималку празно, зашто се јавува кај сите луѓе, а одговорот го добиваат од самиот живот и преку животот. А одговорот зависи од една суштинска точка, имено, „Како може човек да верува?
Луѓето кои не се просветлени од светлината на евангелската доктрина, доживувајќи го животот со неговите перипетии и бесмислената промена на радости и таги, почнуваат да мислат дека најдобрата судбина на земјата е воопшто да не се родиш и да не ја видиш светлина на сонцето, бидејќи за нив животот е „случаен подарок, залуден подарок“. Затоа живејте еден ден, јадете, пијте, веселете се, затоа што утре ќе умреме. И не е невообичаено, во свет без Бог, да се има смелост да се стави крај на својот живот.
Но, блажени се оние на кои светлината на Христовото учење им ја осветлува растечката темнина на животот, кои цврстата Божја рака ги води по непознатиот пат и кои покривката на Небесната кралица ги крие посигурно од која било друга заштита.
Зашто Господ им ја открива големата смисла на неволјите на животот, кои како скала водат кон духовен раст, а со тоа и до благослов во Бога.
Архимандрит Јован Крестјанкин
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_16.html
