Како смртта и болката дојдоа во светот
Бог не нè создал за да бидеме во болка. Од Светото Писмо ни е познато дека Бог кога го создал човекот го сместил во Рајот.
Не само што го стави на убаво место, туку го стави во Рајот на задоволството на уживањето.
Во Рајот човекот уживал во својата радост и среќа. Наоѓајќи се во овој простор, човекот немаше никаков удел во болката.
Меѓутоа, Бог го предупредил човекот дека ако сака да се отсече од Него и да ја прекрши Неговата заповед, како последица, а не како казна за тоа, по негов избор, тоа ќе биде смрт, „ако јадеш од него, умираш до смрт“.
Не им рекол ќе ве казнам со смрт. Господ не ги казни. Но, тоа беше последица на нивната постапка.
Ова е за да не мислиме дека Бог ги казнил прародителите. Господ не ги казни, туку тие самите ја избраа оваа состојба и умреа.
Прво умреле душевно, духовно, откако се одвоиле од Бога, а потоа умреле и телесно, по многу години.
Така, по падот, бидејќи човекот слободно, доброволно, избра да се именува, сам да стане бог и да се обожи, во неговиот живот влегоа болката и смртта.
Смртта е елемент кој е сеопфатен. Во овој факт на смртта е затворено распаѓање, болка, болести, се што се случува околу нас.
Сето тоа се факт и последиците од нашиот пад.
Според тоа, преодно, болката сега е природен феномен. По нашиот пад, она што не беше природно, стана природно и станува човечка природа во болка.
Страдаме од многу причини и од многу причини, вклучително и ментални, духовни и физички причини. Човекот болува во целото битие.
Митрополит Атанасиј Лимасолски
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/09/blog-post_7.html
