Ако им простите искрено и со сето свое срце, Бог ќе ви прости
Бог му заповедал на народот: „...не мислите зло во срцата ваши еден против друг“ (Зах. 7:10) и „и никој да не му мисли зло на ближниот свој...“ (Зах. 8:17).
Ти гледаш; Не само да кажеш,го простувам туѓото зло, туку не го ни имај на ум, не размислувај за тоа, пушти го сиот гнев, избриши ја раната. Мислите, се разбира, дека го казнувате со одмазда тој што ве повредил.
Затоа што ти како друг џелат си изградил гнев во себе и си ги кинеш цревата.
Многу ти е направено и многу ти е ускратено поради некого, клеветен си и оштетен во многу сериозни работи и затоа сакаш да го видиш братот казнет? Тука е корисно повторно да му простиме. Зашто, ако сакаш да се одмаздиш и сам да го нападнеш, или со твоите зборови, или со некои твои постапки, или со твоја клетва, Бог не само што нема да се вмеша против него - бидејќи си ја зел казната - туку и ќе те казни како воин.
Остави ги работите на Бога. Ќе ги подреди многу подобро отколку што сакате. Тој само ти нареди да се молиш за човекот кој се жалел за тебе …
Дали сте се скарале со некого и дали сте лути? Не доаѓајте на Света Причест!
Ќе дојдеш? Прво помири се, па дојди и допре ги Неискажаните Тајни!
Јас не го велам тоа, туку Господ. За да ве помири со Отецот, Тој не одби да биде распнат или да ја пролее својата крв. Како да се помириш со ближниот,а да не изустиш ниту еден збор од устата?
И дали се двоумите да бидете први? Слушајте што вели тој за оние кои го имаат овој став: „Ако принесуваш дар на жртвеникот и таму се се сетиш дека брат ти има нешто против тебе; тогаш остави го дарот таму, пред жртвеникот, па отиди си и најнапред помири се со брата си, а потоа дојди и пренеси го дарот“ (Мат. 5:23-24).
Кога би виделе дека ви е отсечен дел од телото, зарем не би направиле се за да го обедините телото? Направете го истото за вашите браќа.
Кога ќе ги видиш отсечени од твојата љубов, трчај брзо и чувај ги, не чекај да дојдат, ти трчај прв, да добиеш награди!
Ни е наредено да имаме само еден непријател, ѓаволот.
А ако сепак се појави некоја микро помисла нека биде привремена, нека не го надминува времето од денот. „сонцето да не зајде во гневот ваш“, вели Апостол Павле (Ефесјаните 4:26).
Ти гледаш; Бог те назначил за судија за простување на твоите гревови. Ако простиш малку, малку ќе ти биде простено. Ако простиш многу, ќе ти биде простено многу.
Ако им простите искрено и со сето свое срце, Бог ќе ви прости.
Ако сте пријател по простувањето на вашиот непријател, Бог ќе ви го направи истото.
Па, за каква казна не е достоен, дека додека ќе добие десет илјади таланти, ако изгуби само сто денари, нема да прости ни малку, туку ќе ги сврти молитвените зборови против себе?
Затоа што кога ќе му речеш на Бога „прости ни ги долговите наши, како што ним ги проштеваме и ние на нашите должници...“, а потоа не простуваш, не бараш ништо друго од Бога освен да ти го лиши секое извинување.
Преземен текст.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post_40.html
