Александар Несторовски: РАЃАЊЕТО НА СВ. ЈОВАН КРСТИТЕЛ 07.07.2024

 ВТОРА НЕДЕЛА ПО ПЕДЕСЕТНИЦА / РАЃАЊЕТО НА СВ. ЈОВАН КРСТИТЕЛ 07.07.2024

БРАЌА И СЕСТРИ ВО ХРИСТА!

                 Во оваа втора недела по Педесетница Господ Исус Христос - одејќи по Галилејското море ­ ги повикува апостолите - Појдете по Мене, и Јас ќе ве направам ловци на луѓе, но истовремено денес си спомнуваме и за од Бога благословеното и промислена раѓање на Св. Јован Претеча и Крстител, од неговите стари и бездетни родители свештеникот Захарија и Елисавета.

             Господ Бог како и некогаш, така и денес, го повикува секого од нас на различен начин согласно нашата вера и чистотата на нашите души. Додека некогаш Авраам беше повикан од Господа во сон и му заповедал: "излези од својата земја, остави го своето ср.одство, остави ги твоите богови, појди таму каде што Јас ќе те поведам... " и Авраам станал и пошол, и он останал во историјата и во опитот на целото човештво како образ на безусловна, совршена вера. Апостолите беа повикани личносно од Христос нашиот Бог, а и тие како и Авраам безусловно и без двоумење станаа и тргнаа по својот Бог.

Но тоа не била при првата средба на Апостолите со Христос. Претходно тие го сретнале Христос на брегот од реката Јордан, кога го слушнаа сведоштвото на светиот Крстител Јован: "ете го Јагнето Божјо, Кој ќе го земе на Себе крстот на светот, гревот на светот, ... " и при таа средба тие нешто увиделе - нешто толку големо што било изразено од Натанаил во неговото исповедање: "Ти си Син Божји. . . " за да подоцна после некое време кога дојде и ги повика Христос, тие како и Авраам оставија сѐ и тргнаа по него.

                И во нашите животи се случува во некој момент јасно да го слушнеме гласот Божји кој не вика по име и тогаш исполнети со восхит сме спремни на било каков подвиг, но сепак по Својата промисла она не одлучува веднаш да не повика при првиот восхит, но не остава за да види колку таа возвишена љубов што ја чуствуваме во дадениот момент ќе трае. И вообичаено тоа ни се случува после молитвата или после причестувањето со Светите Дарови. Нашата борба во тие моменти би требало да биде насочена кон тоа што повеќе да го задржиме тој восхит, таа Благодат Божја во себе си. Тоа значи и после средбата со Бога, да продолжиме во се да останеме достојни негови синови и ќерки, преку исполнувањето на неговото Слово, искажано накратко во Симболот на верата, заповедите, блаженставта и Господовата молитва Оче Наш, кој ни ги дал. Затоа и за сите овие работи е устроено од Бога да на секоја Литургија си спомнуваме за нив - односно ги читаме. Но тука не треба да застанеме, туку и по Литургијата и кога ќе се вратиме од Црква во своите домови и на секојдневните наши обврски, треба да продолжиме да се потсетуваме на сите овие работи за да би останале постојано со мислите кај Бога, а тие мисли да се преточат во дела, Богоугодни дела, дела спасоносни за вечен живот во Христа. Бидејќи едноставно е, никогаш предвреме нема да го знаеме денот ниту часот кога Христос ќе дојде повторно по сите нас и ќе ни рече: "А сега остави сѐ, време е да одиш по Мене... " затоа не поучува и не повикува апостолот Павле: "Ползувајтего времето, не лукавете, брзајте да правите добро, брзајте да живеете со вечноста... "

За раѓањето пак, Јованово, Св. Климент Охридски во едно свое слово вака ни вели: Кога ова Сонце, видливото, сака да излезе од пределот на Земјата, тогаш нему му претходи зрак што го најавува она што доаѓа по него. Така и праведното Сонце - Христос, кога сакаше да излезе од утробата на Својата Мајка, откако се воплоти, го испрати добриот зрак Јован, кој проповедаше за Оној Кој доаѓаше по него.. .

Затоа достоинственику, пријателу Божји, прими ја од нас бедните оваа недостојна и лоша похвала. Благовеста за тебе ја принесе Архангелот од небото, се роди од стара неплодна жена, и израсна во пустината како да си живеел на небото со ангелите, зашто го прифати нивниот начин на живот. Мека облека не прими, ниту постела, ни трпеза, ни вино благомирисно, ниту дом за живеење за себе, туку наместо мека облека - островлакнеста облека, и наместо постела и трпеза - тврда земја, и наместо вино - вода која не го мати умот и не го слабее, и наместо дом - небото украсено со ѕвезди.

О, жесток и крепок и храбар мажуl О, небесен човеку и земен ангелу! О, велики уме и добар светилнику на овој свет! О, добра рака и чесна глава, која беше достојна да ја допреш главата и да Го крстиш Господ наш Исус Христос! Нему слава и чест, со беспочетниот Отец и со Светиот Дух, сега и секогаш и во сите векови. ..

Амин!

Скопје, 7ми јули 2024 лето Господово- храм на св.вмч.Димитриј

Преминпортал (к.т.)

Друго:

Божествена Литургија во храмот на св.вмл Димитриј Скопје (07.07.2024)