Биди монах, ако не внимаваш изгубен си...
Еден монах слезе од пештерата каде што живееше, со благослов на својот духовен учител, во градот за да ги продаде своите ракотворби.
Бидејќи навистина мајсторски изработувал дрвени чаши, крстови и други ликовни уметности, тој се распродал за кратко време. Враќајќи се во својата пештера, тој имал идеја брзо да направи уште за да ги продаде и да ги даде во добротворни цели!
И овие ги продаде без благослов и за кратко време се здоби со сериозна финансиска сума. Тој им ја подели на сиромашните, вдовиците и другите кои имаат потреба и беше многу задоволен.
Така почнал да ги занемарува своите духовни должности, се менувал неговиот осаменички живот, правејќи секој ден нови ракотворби, кои ги обновувал правејќи друг дрвени прибор.
Еднаш решил и ја напуштил пештерата каде што се подвизувал, да се насели во градот и да има своја работилница.
Така, демонот на заблудата и демонот на богатството, откако го изнесоа од пештерата каде што живееше, потоа му ја всадија идејата да ги отфрли расите за да се занимава со резба на дрво.
Обичен човек сега со доволно пари и голема почит и престиж во градското општество, тој се ожени. Но, секогаш кога неговата сопруга се пораѓала, детето што се родило се раѓало мртво. Така тој на крајот изгубил десет деца, а кратко време подоцна и сопругата.
По кратко време во градот настана голем глад и тој беше принуден да ја затвори и својата работилница! Тешко се разболел и кога се вразумил, се сетил на својот старец и решил по години да се врати во својата пештера на покајанието.
Починал наеднаш, одејќи по патот до пештерата…! Во ранецот што го носел биле пронајдени десетици златници расфрлани на сред улица...!
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/08/blog-post_72.html
