Да почекаме се, но...
Познавањето на злото на луѓето, односно злото што го прават другите, мало или големо, ја искривува нашата логика, ја слабее нашата сила, бидејќи тоа не се согласува со Бога. На крајот на краиштата, постојано имаме искушение пред нас.
Затоа не треба да сакаме да учиме, да знаеме што прави другиот. Ако дојдат и ми зборуваат за другите, ќе ги застанам или ќе станам да си одам. И ако некој дојде да ми ја каже неговата болка, ќе му речам, немаш ли Старец? на твојот Старец зборувај му. А ако ми одговори дека нема, ќе му кажам: Најди!
Јас не сум спиритуалист...оди најди спиритуалист кој може да те пази. Со други зборови, си избегал од гревот на другиот. Сè додека останувате неранливи на пороците на другиот, вие му помагате.
Затоа што штом другиот ќе ти каже нешто лошо, тоа веднаш ти паѓа од очи и љубовта ти се намалува, без разлика колку мислиш дека му помагаш. Такви сме ние луѓето. Нашата љубов кон Бога и кон луѓето е целосно уништена кога се мешаме во нивните приватни животи. Ова е работа само на Духовникот, а никогаш на монахот или мирјанин.
Да им правам добро на оние што ми грешат, ме води кон мир. Затоа што сите луѓе на крајот ни се испречуваат на патот. Со збор, со поглед, со одење, со радост, со тага ни се мешаат на патот. Затоа ни се потребни страв и ужас, да не реагираме на препреките што ни се поставуваат и да не го нарушат мирот на нашиот ум и срце, да не предизвикаме одвојување од Бога. Потребни се страв и ужас, да не го презирам братот мој, да не мислам дека тој е одговорен за моите несреќи, зашто тоа е мое отстапување од Бога.
Свети Исак Сирин нагласува: „Никогаш не е виновен другиот за какво било погрешно постапување, тоа е секогаш ваша вина“ . Не е крив другиот затоа што си се изморил, си згрешил, си имал недоверба, си се променил. Гледаш како некој јаде со раце и се огорчуваш. Ова јасно покажува дека сè уште не сте го започнале вашиот духовен живот. Твојот подвиг е во прелиминарните подготовки.
За да можеш да ги надминеш оние од опсегот, да правиш добро на оној што те злоупотребува. Рашири, колку што можеш, добрина. Дали сте во светот? Можеш да му најдеш работа. Дали сте во манастирот? Ако те колне, благослови го, ако те удри по десната вилица, кажи му, удри ме и од другата страна. Покажете ја вашата љубов, според тоа како самиот Бог ви прави пат.
Тие постојано неочекувано се претставуваат пред нас бидејќи имаме волја и желби. Неочекуваните работи се спротивни на нашата волја и желба, затоа ни изгледаат неочекувани, а всушност не се. Затоа што човек кој го љуби Бога очекува сè и секогаш вели „Да биде волјата твоја“. Ќе има дожд, град, гром? „Нека е благословено името Господово. Бидејќи овие ја чинат нашата телесност, затоа ги гледаме како непредвидени.
За да не се нервираш секој пат и да не тагуваш, да не се грижиш и да се грижиш, да чекаш се, да го издржиш тоа што доаѓа. Секогаш кажувајте, добредојде болест, добредојде неуспех, добредојде страдање. Тоа носи кроткост, без која не може да има духовен живот.
Старец Емилијан Симонопетритски
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_87.html
