Јеромонах Лука Григоријатски

Еднаш кога бев на Света Гора, отидов во Катунакија. Таму имаше еден човек, кој беше стасал до голем степен на светост. Повеќе личеше на ангел. Лицето му блескаше од благодатта Божја. На ова патување во Катунакија со мене беа двајца професори по теологија и еден студент од Технички факултет. Стигнавме кај старецот после едно големо искачување. Нѐ прими со безгранична радост и љубов. „Многу се радувам“, – рече – „што ми дојде поп (јеромонах) во мојата ќелија“.

Седнавме и еден од професорите го праша:

„Старче, можете ли да ни кажете нешто за благоуханието на Светиот Дух?“

Старецот сериозно праша:

„На што мислиш?“

„Па ете, старче, светите мошти, светите икони од кои излегува благоухание“.

„Аа“ – рече старецот и додека размислуваше што да одговори, ја наведна главата и настана тишина насекаде.

Потоа… ох, потоа едно благоухание го преплави целото место. Ги кренав очите и ги видов другите тројца со насолзени очи како ме гледаат. Старецот остана со наведната глава. Една сладост ни ги исполни нашите срца, една состојба која потсетуваше на она „што не може да му дојде во срцето на човекот“, како што вели великиот апостол Павле.

Старецот ја крена главата, како засрамено дете и ни рече:

„Простете ми, не знаев што да ви одговорам, и го замолив Бога да ви покаже“.

Превод од грчки јазик: Свештеник Јани Мулев