Корисно и бескорисно
Моделот на човекот, вечен и непроменлив, е Бог. Кога Христос нè мотивира да направиме нешто, тој тоа го прави за да нè приближи до „подобието“.
Пред сè, и на одличен начин, Бог е претставен како совршена слика на љубовта, на која човекот е повикан да се приспособи. „Станете, синови на Севишниот, зашто тој е добар кон неблагодарните и злите“ (недела 2. Лука).
Христос зборува за љубов која не е селективна, како што обично се случува кај нас. Ги сакаме нашите пријатели и ги мразиме нашите непријатели. Во најдобар случај, обично велиме дека не мразиме, но ги игнорираме оние што не ги сакаме.
А впрочем и ова последното, нашата арогантна рамнодушност кон нив, се смета и за духовна состојба, бидејќи ја имаме „супериорноста“ да не преземаме непријателски дејствија кон нив, соодветни на ниту една нивна кон нас.
Но, невозвратувањето на злото е недостаток, пасивна доблест. Половина од она што Христос го бара од нас. Другата половина е да го сакаме нашиот непријател и всушност да ја покажеме нашата љубов, да му правиме добро. Љубовта е активна состојба, суштинско исполнување на Божјата заповед.
Бог е модел за нас главно во овој момент, бидејќи е добар кон своите непријатели. Многумина можеби се непријателски настроени кон Бога, но Бог никаде не гледа непријатели. Тоа им користи и на злите и добрите. Неговата добротворна организација ги опфаќа сите неселективно. Со неговата дарежлива понуда „универзумите се исполнети со корисност“. Тој е полн со добрина, односно добрина, љубов, добрина за сите.
Никаква злоба кон ниту едно од неговите суштества не наоѓа терен во него. Неговата љубов се влева во сите негови дела. „Господ има милост и милост над сите негови дела“ (Пс. 144, 8). Тој сака сите да бидеме блиску до него. Дали некое од неговите суштества некогаш ќе загине ќе се должи на нивниот сопствен слободен и неотповиклив избор. Не во некаква злоба или казна Божја.
Според моделот на нашиот Небесен Татко, и ние мора да станеме добри. Полни со добрина и љубов, корисни за сите, особено за нашите непријатели. Да им го пренесе на луѓето патот Божји. Сликата на оваа чудна и необјаснива љубов, која се протега без разлика меѓу пријателите и непријателите, без да бара возвраќање. Да станеме искрени, односно корисни. Садовите за избор, како Павле, исполнети со благодатта на Божјата љубов, корисни во делото на спасување на сите. Без оваа љубов ние стануваме бескорисни за Христа, без разлика колку други доблести имаме.
Филимон, ученик на Павле, имал роб Онисим. Тој, и покрај неговото име, стана бескорисен роб. Украл пари од господарот и исчезнал. Но, неразбирливата волја Божја го донела во Рим, пред нозете на затворениот Павле. Во негова близина Онисим ја повратил вредноста на своето име.
Тој стана христијанин. Тој го сфатил значењето на Божјата љубов. Тој се покаја и се врати кај својот господар. Павле му напишал на Филимон: Прифатете го оној кој некогаш ви беше бескорисен, а сега стана корисен и за вас и за мене... Кој од роб стана љубен брат (Фил1: 11- 16).
Дали сме воопшто фасцинирани од оваа промена? Од бескорисни да станат корисни?
Имајте благословена недела!
Отец Димитриј Боку
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/09/blog-post_57.html
