Љубовта како сила што ја чисти душата.
Љубовта кон ближните, особено кон Отецот, сестрите и браќата е најсветиот дар и обврска на секој човек.
Тоа е втемелено во нашата суштина, во исконскиот однос што го имаме со Бога и со луѓето што Тој ни ги дал.
Но, често, во минливоста на овој свет, љубовта е помрачена од страсти, огорченост, гордост, па дури и завист.
Душата, оптоварена со гревови, станува како запуштена градина во која плевелот зазема сè, истиснувајќи ги нежните растенија на љубовта и сочувството.
Сепак, сето тоа може да се промени. Бог, како врховен Градинар на нашите души, чека да му ја отвориме вратата на нашите срца.
Очистувањето на душата започнува со покајание - искрено испитување на своите постапки и мисли.
Наместо да ги осудуваме другите, повикани сме да се осудуваме себеси, да го тргнеме трупецот од сопственото око пред да го погледнеме трнот во окото на ближниот.
Љубовта како одговор на злото
Кога некој нè навредува, природно е да чувствуваме болка или лутина. Но, што е тоа што го учи Христос?
Тој ни кажува не само да простуваме, туку и да сакаме. Љубете ги своите непријатели, благословувајте ги оние што ве проколнуваат, вели Господ. Овие зборови не се повик на слабост, туку на најголемата сила што човекот може да ја покаже - победата над злата љубов.
Ајде да замислиме колку светот се менува ако одговориме љубезно на навреда. Често личноста која нè навредува е огорчена или полна со рани кои не можеме да ги видиме.
Љубовта е лекот што Бог и го испраќа на таа личност преку нас. Кога ќе покажеме милост и разбирање, можеби неговото срце ќе омекне.
Семејството како основа на љубовта
Семејството е свето. Тоа е првата заедница каде што учиме што значи да се сака и да се биде сакан. Но, дури и во семејството често има недоразбирања, расправии или дистанца.
Зошто?
Затоа што имаме тенденција да заборавиме дека семејството е дар од Бога, место каде што се исполнува заповедта за љубов.
Кога го штитиме нашето семејство, го штитиме и нашето спасение.
Неопходно е да бидете трпеливи еден со друг, да се жртвувате и да простувате. Да се запрашаме: ако не можеме да ги сакаме и да им простиме на оние со кои живееме, како ќе го направиме тоа кон другите?
Колку и да сме добри со нашето семејство, Бог ќе биде блиску до нашата душа.
Заповедта на љубовта - најлесната и најтешката задача
Нова заповед ви давам, да се сакате еден со друг.
Христос не ни ја дал оваа заповед како нешто недостижно.
Напротив, љубовта е во нашата природа и кога ја следиме, чувствуваме длабок мир и радост. Но, вистината е дека љубовта бара труд.
Таа бара од нас да го надминеме нашето его, да бидеме подготвени да се жртвуваме и да се откажеме од расудувањето.
Сите што ги читаат овие зборови нека застанат и нека помислат - дали сум љубезен кон оние што ме навредуваат?
Дали се грижам за моето семејство?
Дали сум подготвен да простувам и сакам? Ако не сте, почнете со мали чекори - молете се за оние кои ве повредиле, прегрнете ги вашите најблиски и заблагодарете му на Бога за дарот на љубовта.
Љубовта е најмоќното оружје што ни е дадено. Преку него стануваме поблиски до Бога, поблиски еден до друг и конечно, поблиску до самите себе.
Затоа, живејте во љубов, затоа што
Бог е љубов (1. Јов. 4:8).
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2025/01/blog-post_92.html
