Нашите зли мисли, нашата зла настроеност влијае на другите луѓе...
Еднаш ни откри Свети Порфириј Кавсокаливит: „Затоа, треба да најдеме начин на кој можеме да ги исчистиме нашите длабочини од секакво зло“.
Кога нашата душа е осветена, тогаш таа зрачи со добрина.Потоа тивко испраќаме љубов без да кажуваме зборови.
Се разбира, на почетокот е тешко.
Сети се на апостол Павле. Почетокот беше исто толку тежок за него. Тој со болка рекол: ,,Оти не доброто, кое го сакам, го правам, туку злото. што не го сакам, го вршам"(Рим. 7:19). И тогаш: ,,но во органите свои гледам друг закон, кој војува против законот на мојот ум и ме прави заробеник на гревовниот закон, кој е во моите органи.
Беден човек сум! Кој ќе ме избави од телото на оваа смрт?"(Рим. 7:23–24).
Ова го кажа на почетокот. Но, кога постепено се посветил на љубовта и служењето на Бога, гледајќи го расположението на неговата душа, Бог проникнал во него и Божествената благодат го впила. Така го постигна животот во Христа. Самиот Христос влегол во него, а тој што рекол: „Не можам да го правам доброто што го посакувам“ дојде до таму што, по благодатта Божја, стана неспособен за зло. Отпрвин не можеше да прави добро, а потоа, кога Христос влезе во него, стана неспособен да прави зло.
И затоа извика: ,,Веќе не живеам јас, туку Христос живее во мене "(Гал. 2:20). Зборуваше и се фалеше дека Христос е во него, иако претходно рече дека сака да прави добро, но не може. Каде отидов, кутриот? Исчезна! Благодатта ја заврши својата работа во него. Од сиромашен станал благословен. Благодатта го исполни затоа што претходно се понижи.
Дали разбирате? - повторно праша свети Порфириј.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_24.html