Не верував во Бога додека...( Уште еден доказ за духовните сили на Псалмите)
Кога дојде време да одам во армија, мојата мајка, кој често одеше во црква и се молеше за мене, ми даде едно парче хартија на кое беше напишана молитвата и ми кажа: Синко мој, нека секогаш биде со тебе".
Покасно разбрав дека на хартијата беше напишан 90 псалм. Тогаш биднав падобранец.
На униформа не беа дозволени други џебови од тие што беа, а молитвата ја ставив под делот на униформата кај левото раме.
Првиот падобрански скок.
Нема да го заборавам тој момент кога стигнав до бездната на воздушниот простор, и го повлеков прстенот и ...падобранот не се отвори.
Го повлеков прстенот на резервниот падобран и ништо не се отвори.
Паѓав и земјата брзо се приближуваше.
Во тие неколку секунди, неможев да ја извадам молитвата на мајками од ракавот.Па со раката гу удрив местото каде беше молитвата и повикав: Господи, спаси ме!.
Како одговор, падобранот веднаш се отвори.
Тогаш се случи: Го испитував своето неверие, своите пријатели, се сетив на својата мајка и нејзините солзи, но пред да слетам на земјата се заколнав дека ќе запишам богословија.
Покасно, по завршување на Богословијата, стапив во манастир, и сега сум монах.
Книга: Прашајте и ќе ви одговори...
Приказни за чудесната Божја помош
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/09/blog-post_65.html
