Простување - најголема лекција за љубовта
Те молам, од дното на душата те молам, со секоја слабост што ми е дадена, со секој најмал атом од човештвото што го носам во себе - прости ми.
Простете си еден на друг за се што е кажано, направено или само премолчено.
Ве молам, не бидете робови на груби зборови, судови или болни воздишки.
Сето она што го носиме како товар, сите дамки што неуморно ги влечеме од минатото, секој гнев и секоја рана што ја чуваме како доказ за туѓата негрижа - сето тоа не е ништо друго освен отров за нашата душа.
Отров кој полека не уништува нас, а најмногу нашите домови, нашите семејства, нашите деца.
Бидете како децата.
Погледнете колку брзо простуваат. Како повторно се прегрнаа по тепачката, како ништо да не се случило.
Во нивниот свет нема место за лошо сеќавање, бидејќи нивните срца знаат што ние, возрасните, забораваме - љубовта е секогаш поважна од гордоста, од победата во расправија, од докажувањето на работите.
Мајки, запомнете ги малите раце кои ве прегрнуваат по сета строгост што требаше да ја покажете.
Зарем тие раце не се најдобрата лекција?
Зарем не учат како да сакаат без услови, без граници, без да се сеќаваат што боли?
Дали децата им се лутат на татковците кога доцна се враќаат дома, кога нешто ветуваат и не успеваат да го исполнат?
Сè уште ги чекаат со радост, бидејќи знаат дека љубовта ја надминува секоја грешка.
Нека вашата љубов надвладее сè.
Покријте ги дамките еден на друг, не ги пренесувајте, не ширете ги пред светот.
Научете од децата - како да сакате повеќе отколку што се замерувате, како да заборавите повеќе отколку што се сеќавате и како да се радувате повеќе отколку што тагувате.
Прости, заради тебе. Извинете се за доброто на децата.
И бидете тоа што веќе сте - учители на љубов и простување.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/12/blog-post_23.html
