РЕЗИМЕ ЗА БЕСКОНЕЧНОСТ
Времето е можност за промена, обликување на човековата личност, пројавување или губење на сличноста на Бога, стекнување на она што ќе се открие во вечноста.
Времето е пробен период на човекот, а вечноста е стекнување на вистинскиот живот. За христијанинот, вечноста се открива во времето преку заедништвото на душата со вечната благодат. Вечноста е како здивот на Божественото, што душата може да го почувствува овде на земјата за време на молитвата.
За еден христијанин, времето е голем дар од Бога и во исто време огромна одговорност: на крајот на краиштата, вечноста може да стане за нас не само блаженство во Царството Небесно, туку и неотповиклива Божја загуба.
Времето е наш пријател и непријател. едното или другото зависи од насоката на нашата волја.
Времето е како шумски пожар ноќе. Огнот, гонејќи го патникот, гори сè зад него - ова е минато темнината на ноќта пред очите на патникот, во која неговиот пат се губи, е иднина што сè уште не е дојдена. Пепел останува од минатото, иднината демне во темнината - ова е патот на животот по кој човек оди.
Не постои минато во времето исчезнува неповратно. Нема иднина во времето тоа е само претпоставено. Не постои сегашност во времето тоа е зрак кој нема ниту должина ниту ширина, кој постојано се лизга од веќе изгубеното минато до сè уште недостигнатата иднина.
Додека нашите сетила го снимаат времето како сегашно, тоа веќе помина, се претвори во минато, како бран да не однесе. Тоа значи дека сегашноста е само сеќавање на блиското минато, кое повеќе не постои. Тоа значи дека сегашноста е само трага од минатото и очекување на иднината.
Времето ќе исчезне кога небото и земјата ќе изгорат во космички пламен што нема да го уништи, туку ќе го трансформира светот. Пред Страшниот суд, времето не само што владее на земјата, туку е присутно и на небото и во подземниот свет.
Архимандрит Рафаел (Карелин)
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/11/blog-post_9.html
