Елефтериос Елефтеријадис

Сите стоиме околу Крстот, но секој и различно Го гледа…

За некои е една глетка: „Земи, земи“, викаат, „распни Го“.

За некои други е казна. Некои од распнатите се подбиваат, во нивниот последен миг.

Некои се распнувани и шепотат: „Спомни си…“.

А некои станува Киринејци. Доброволно го носат на грбот, заради оние кои ги љубат.

Некои паѓаат во малодушност и исчезнуваат од страв, кога се издига Крстот.

А некои го доживуваат како двоостар меч. И самите го издигаат сѐ до доаѓањето на Воскресението.

Некои го бараат цел живот. И барем да го почувствуваат кога ќе го откријат.

А построи и Еден Кој Го зема Крстот и од казна го направи избавување. Од проклетство – Воскресение. Од мрак – надеж.

Сите стоиме околу Крстот. Но, секој различно го гледа…

Крени го Крстот на својот грб, човеку, и држи го погледот кон Воскресението.

Превод од грчки јазик: Свештеник Јани Мулев