Во чекањето има благослов
Имаше молитви на кои Бог веднаш одговори во мојот живот. Но, имаше и молитви на кои Бог му требаа денови, месеци, дури и години за да ги одговори. А сепак ова време на чекање имаше свое значење, свој пат во мојата душа. Во тоа време не разбирав зошто трае толку долго. Бев лут, се плашев, бев депресивен. Тага и паника ми ги зафатија стомакот и срцето. Осаменоста и маката го облеа моето битие во студена пот. Но Бог, колку и да ви изгледа парадоксално, работеше во мене во оваа тишина. Бог кога молчи работи во нас.
Во чекањето има благослов. Еден од благословите е што учите повеќе за себе кога не добивате сè што сакате веднаш. Кога не ве ласкаат сите, излегуваат аспекти од себе кои не сте ни знаеле дека ги криете внатре. Сенки и темнина се појавуваат во нашата душа кога ќе ни кажат „не“. Не случајно луѓето, дури и нашите пријатели, нè сакаат сè додека им велиме „да“, кога почнуваме да поставуваме граници, кога еволуираме и бараме почит, тогаш почнуваат да ни кажуваат „но како, толку многу се смени? Не си бил таков... си се..“, и јасно со „не си бил таков“ значат дека веќе не ги извршуваш нивните налози. Значи, поверојатно е дека не сте се смениле, туку тие погрешиле затоа што веќе не сте детето со сите задолженија или големиот џокер во групата.
Затоа, да му веруваме на Бога кој како татко и голем просветител знае што и кога ни треба сè. Тој знае кога да ни даде и кога да ни го одбие она што сме го барале во нашата молитва. Да ја прифатиме „тишината“ Божја. Кога владее тишина, ги слушаме звуците на нашите страсти, тие ја растураат нашата темнина и Бог ги претвора во светлина...
Отец Хараламбос Пападопулос Ливиос
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/12/blog-post_87.html
