(Од житието на свети Василиј Велики)

Во тоа време царот Валент (царувал од 364 до 378 година), заслепен од аријанската ерес, многу ја вознемирувал Црквата. Многу правоверни епископи ги протерал од нивните епархии, и на нивните места постави епископи еретици – аријанци. Некои, пак, плашливи и малодушни ги принудил да ја прифатат неговата ерес. А кога гледал како Василиј Велики бестрашно се противи на еретиците и го води народот кон вистинската вера и живот, царот многу се гневел на него и барал начин да го покори. Затоа го испратил епархот Модест (овој епарх бил управник на целиот Исток и на царската гарда – преторијанци), кој многу му досадувал на епископот Василиј. Модест најпрво се обидел со ласкање и додворување да го придобие Василиј, но кога видел дека нема ефект, почнал да му се заканува. На овие закани светителот храбро му одговорил:

„Ќе ми го одземеш ли имотот? Со тоа нема да се збогатиш, а мене нема да ме осиромашиш. Мислам дека не ти требаат овие мои изветвени облеки и книгите, кои го сочинуваат сето мое богатство. Од прогонство не се плашам, бидејќи цела земја, на која пребивам е моја, или поточно, Божја. На маките и не се обѕирам, бидејќи ќе ме одведеш во посакуваниот крај, и со тоа ќе ми причиниш добро, бидејќи поскоро ќе ме испратиш кај мојот Бог“.

На ова Модест му рекол: „Никој не ми зборувал толку храбро!“

А светителот му одговорил: „Затоа што никогаш не си сретнал вистински епископ! Ние секогаш се однесуваме смирено и кротко, но кога некој сака да ни го земе Бога и неговата правда, тогаш не гледаме кој е кој!“

Потоа Модест му рекол: „Размисли до утре, бидејќи ќе те предадам да бидеш погубен!“

А тој му одговорил: „Јас и утре ќе бидам истиот, но сакам и ти да си останеш на зборот“.

После ова царот го оставил на мир извесно време…

Превод: Свештеник Јани Мулев

Види: Житие на свети Василиј Великиhttps://crkvaveles.wordpress.com/2012/01/13/zitie-vasilij-veliki/

Поука за свештениците https://crkvaveles.wordpress.com/2013/06/20/pouka-do-sveshtenikot-vasilij/