Доаѓа време кога сите зборови на овој свет ќе изгледаат излишни. Време кога тишината зборува погласно од кој било глас.
Тоа се моментите кога ја чувствувате тежината на вашите мисли, а сепак копнеете по леснотијата на постоењето. Копнеете по тоа едно место каде што се прифаќаат сите ваши борби и стравови - за прегратка што ве држи дури и кога не сте доволно сами.
Во такви моменти важно е да имате некој кој ве разбира. Не само твоите зборови, туку и твојот молк.
Личност која ја препознава вашата потреба за мир во вашиот немир, која ја гледа вашата сила во вашата слабост и која знае дека вашата тишина не е бегство, туку начин да соберете сила за нов почеток.
На духовен план, таквата личност е како светлина во темнината. Таа ви дава сигурност, не затоа што ги отстранува вашите стравови, туку затоа што стои покрај вас додека се соочувате со нив.
Тоа е некој што не бега од твоите рани, туку ги прифаќа, ги допира со љубов и со своето присуство те потсетува дека секоја болка може да стане лек.
Вистинската љубов не е само радост и насмевки.
Се покажува во моменти кога стравот те парализира, кога трепериш пред тежината на животот, кога те издаваат сопствените мисли.
Љубовта те држи за рака додека се сеќаваш на се што те повредило, на се што не можеш да простиш - ниту на другите, ниту на себе.
Таа ви помага да се издигнете над се што сте биле, конечно да прифатите тоа што сте.
Таквата љубов е како Божјата благодат.
Таа не те осудува, не те критикува, не ги мери твоите грешки. Таа едноставно е
љубов која те прифаќа целосно, која те чека дури и кога одиш далеку, која ти дозволува да бидеш човек во сите свои слабости и доблести.
Кога ја имаш таа личност покрај себе, сите твои тишини стануваат молитви.
Секое вдишување и издишување станува ново раѓање. Солзите кои со години ги задржувате сега стануваат поток кој измива се што ве мачи.
Во прегратката на таа личност го наоѓате она по што копнеевте цел живот - мир, прифаќање, љубов која не бара ништо и дава сè.
Конечно, важно е да се знае дека таквата љубов не е само случајност.
Тоа е дар од Бога, знак дека, без разлика на се што те скршило, не си сам.
Тоа е потсетник дека, дури и во најтемните моменти, постои некој кој ве гледа такви какви што сте – кревки, силни и бесценети.
Љубовта нема да ве спаси од сè што ви носи животот, но ќе ве спаси од чувството дека сето тоа треба да го поминете сами.
И затоа, кога ќе дојде време да молчиш, се сеќаваш дека со тебе има личност која те сака, прифаќа и чека - таа љубов нека те зацврсти, а Господ да ти даде мир во душата. Не само твоите зборови, туку и твојот молк.
Личност која ја препознава вашата потреба за мир во вашиот немир, која ја гледа вашата сила во вашата слабост и која знае дека вашата тишина не е бегство, туку начин да соберете сила за нов почеток.
На духовен план, таквата личност е како светлина во темнината. Тоа ви дава сигурност, не затоа што ги отстранува вашите стравови, туку затоа што стои покрај вас додека се соочувате со нив.
Тоа е некој што не бега од твоите рани, туку ги прифаќа, ги допира со љубов и со своето присуство те потсетува дека секоја болка може да стане лек.
Вистинската љубов не е само радост и насмевки.
Се покажува во моменти кога стравот те парализира, кога трепериш пред тежината на животот, кога те издаваат сопствените мисли.
Љубовта те држи за рака додека се сеќаваш на се што те повредило, на се што не можеш да простиш - ниту на другите, ниту на себе.
Таа ви помага да се издигнете над се што сте биле, конечно да прифатите тоа што сте.
Таквата љубов е како Божјата благодат.
Таа не те осудува, не те критикува, не ги мери твоите грешки. Таа едноставно е.
Љубов која те прифаќа целосно, која те чека дури и кога одиш далеку, која ти дозволува да бидеш човек во сите свои слабости и доблести.
Кога ја имаш таа личност покрај себе, сите твои тишини стануваат молитви.
Секое вдишување и издишување станува ново раѓање. Солзите кои со години ги задржувате сега стануваат поток кој измива се што ве мачи.
Во прегратката на таа личност го наоѓате она по што копнеевте цел живот - мир, прифаќање, љубов која не бара ништо и дава сè.
Конечно, важно е да се знае дека таквата љубов не е само случајност.
Тоа е дар од Бога, знак дека, без разлика на се што те скршило, не си сам.
Тоа е потсетник дека, дури и во најтемните моменти, постои некој кој ве гледа такви какви што сте – кревки, силни и бесценети.
Љубовта нема да ве спаси од сè што ви носи животот, но ќе ве спаси од чувството дека сето тоа треба да го поминете сами.
И затоа, кога ќе дојде време да молчиш, се сеќаваш дека со тебе има личност која те сака, прифаќа и чека - таа љубов нека те зацврсти, а Господ да ти даде мир во душата.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2025/01/blog-post_3.html
