Имајте доверба во Божјата Промисла и душевен мир
Човекот често греши кога се обидува сам да ги реши сите свои проблеми, носејќи товар што ги надминува неговите сили.
Тој заборава дека Бог е тој што го создал светот, кој управува со сè и кој го знае секој наш чекор пред да го направиме.
Кога ги преземаме нашите грижи наместо да му ги дадеме на Бога, ние се лишуваме од Неговиот мир, благодат и исправање што доаѓа само од Него.
Бог е верен Татко, кој никогаш нема да не остави да бидеме искушувани повеќе од она што можеме да го поднесеме.
Но, она што се бара од нас е вера, целосна доверба во Него.
Кога ги ставаме сите наши грижи во Неговите раце, ние се ослободуваме од товарите што нè задржуваат и ги отвораат нашите срца за Неговиот мир.
Господ Исус Христос рекол: Дојдете кај мене сите уморни и оптоварени, и јас ќе ве одморам (Мт. 11,28)
Ова не е само повик за молитва, туку и за длабока, искрена вера. Кога ги препуштаме нашите грижи на Бога, покажуваме дека веруваме во Неговата љубов и моќ да среди сè на најдобар можен начин.
Што и да зборуваат луѓето за нас, без разлика колку лоши зборови слушаме, нашата прва реакција не треба да биде одмазда, огорченост или осуда. Се вели: Одмаздата е моја, јас ќе возвратам, вели Господ (Рим. 12,19). Наместо да се осудуваме себеси, судот треба да му го дадеме на Бога. Неговата правда е совршена, додека нашата честопати е заматена од емоции. Се молиме за оние кои нè осудуваат и клеветат, затоа што покажуваме дека љубовта Христова живее во нас.
Однос кон децата и роднините
Децата треба да се воспитуваат во љубов, вистина и простување. Нивните срца се чисти и не смееме да ги труеме испитувајќи ги за гревовите на нивните пријатели, семејството или некој друг. Светиот Апостол Павле нѐ потсетува: Ништо да не правиме од завист или од суетна слава, туку со понизност да се сметаме едни со други поголеми од себе (Фил. 2, 3). Ако им судиме на нашите ближни, не покажуваме љубов, туку нашата слабост и недостаток на милост.
Децата треба да научат да сакаат, да простуваат и да го гледаат доброто во луѓето.
Ова ќе ги направи здрави во душата и посилни во животот.
Грижите, стравовите, озборувањата и осудите не оддалечуваат од Бога.
Секој пат кога се обидуваме сами да го поправиме светот или да го земеме судот во свои раце, забораваме на Божјата семоќ.
Затоа треба да се молиме:
Господи, дај ми сила да ги оставам моите грижи на Тебе. Научи ме да ги сакам ближните, дури и кога тие ме осудуваат. Помогни ми да го водам мојот живот според Твојата, а не мојата волја. И воспитувај ги твоите деца преку мене, да растат во добрина, вистина и љубов.
Да оставиме се во Божјите раце и да живееме со мир во нашите срца, знаејќи дека Тој ги води сите наши патишта.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/12/blog-post_21.html
