На Владичицата Богородица, на Светите Ангели и на сите Свети треба да им се молиме како на Самиот Свет Дух, особено пак како на Светата Троица, која ги осветила и во нив почива. За и тие во нас едно да бидат (Јн. 17, 21). Зашто си Свет, Боже наш, и во Светите пребиваш (возглас). Амин.

Молејќи се на Бога, треба секогаш да си го претставуваме Неговото бескрајно величество, поклонението на илјадници илјади и безброј небесни Ангели и свети, како и Неговата сеприсутност и сезнаење, Неговата бескрајна добрина, праведност и светост.

Кога ѝ се обраќаш во молитва на Пресвета Дева Богородица како Пресвета, Пречиста, пренепорочна, преблага, тогаш претставувај си дека самата нејзина суштина е светост вечна, непоколеблива, постојана, неискажлива, недогледна и за ангелските очи (Пресветој Богородици). Така размислувај и за сите Ангели и Свети, т.е. дека нивната суштина е светост и благост, по благодатта на Исус Христос.

Секогаш сметај за голема среќа што можеш да разговараш преку молитва со Господ или со Пречистата Господарка Богородица, или со Ангелите, или со Светите луѓе, и со радост, но и со трепет и страв Божји моли им се секогаш, имајќи на ум со Кого разговараш, ти нечист и ништожен црв.

Кога се молиш на Небесните Сили немој да ги замислуваш страшни, недостапни, немилосрдни: не, тоа се созданија прекротки, смирени, благочестиви, кои сакаат, достапни и љубезни, радо послушни, блиски на оние што ги повикуваат со искрена вера и љубов во своите молитви. Нивно својство е љубовта за единство со сите христијани преку молитва на верата.

Уште, кога се молиш на Небесните Сили презри го сè што е земно, како распадливо, и со сето срце сакај го небесниот живот, духовниот и стреми се кон него. Ним им е многу драго да ја видат нашата вистинска мудрољубивост, нашата желба да се направиме нивни сограѓани, за што сме и повикани по благодатта на Исус Христос во Пребожествената Троица.

Свети Јован Кронштадски