Лекот во лудилото на помислите
За мене помислата, секоја мисла е најголемото страдање што постои под небото, додека не се преобрази во Богомисла, во Христова мисла, односно додека не се рационализира, не се даде смисла.
Навистина, мислата е пекол, ако не се преобрази во Христова мисла.
Без причина, човечката мисла е постојано во апсурдно лудило, во делириум, во сатанско глупаво самопотврдување, во тоа сатанско: мисла за мисла, во аналогија со l'art pour l'art.
Човечкото размислување се раѓа со гревот, како и чувството.
Единствениот лекар и единствениот лек од ова лудило е Богочовекот, зашто Тој е Бог Словото што стана човек.
Нему и со Него беше дадена и обезбедена на човечката мисла можноста за бескрајно Божествено совршенство.
Тој стана човек токму за оваа планета, доколку ја води гол и „чист“ човечки разум, на крајот и непоправливо да не стане целосна лудница.
Свети Јустин Поповиќ
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post.html
