Во своето редовно пастирско послание по повод почетокот на Велигденскиот пост, Митрополитот на Китира и на Антикитира Серафим (од Црквата на Грција), меѓу другото, се осврнува и на најавите за востановување на заедничко прославување на Велигден со римокатолиците, што ни доаѓаат од Цариградската Патријаршија во координација со нив.
Во продолжение издвојуваме делови од неговото послание:
„Духовна борба и духовен живот во Христа се секогаш потребни, а особено во ова благословено време на светлотворните пости; борба против гревот и против злото; борба против лукавите духови и против нашите страсти и слабости, кои демнеат во нашето секојдневно живеење. Борба за единство на верата и за заедница на Светиот Дух…
Со помош на нашиот Господ Бог се подготвуваме да го отпразнуваме големиот и историски јубилеј: 1700 години од свикувањето на Првиот Вселенски Собор во Никеја (325-2025). Ова е длабоко значајна станица за Православната Католична (Соборна) Црква, и е погодно време да размислиме за духовните борби и за победите на нашето Православие против зачетникот на злото, ѓаволот, и против лукавите духови, против инструментите на темнината, и против различно именуваните еретици и ереси од почеток до крај…
Со такви духовни доживувања, торжествено и серадосно ќе го отпразнуваме овој голем и блескав јубилеј на нашето Православие. Меѓутоа, за да бидеме точни и вистинити, треба да исповедаме дека за тоа се потребни и неопходни: заедничка православна вера, исповедништво и предание. Заеднички молитви и заеднички собири и празнувања со одлачени (од Црквата), инославни, еретици и, уште повеќе со друговерци, строго се забранети од свештените канони, и не само што не продуцираат добар резултат, туку повлекуваат тешки епитимии од свештените канони.
Според свети Јован Дамаскин, доброто е добро доколку се извршува на добар начин. Добри се единството и соединувањето на христијаните, но не се безусловни. Како што рековме, услов за тоа е ослободување од заблудата, од ереста и од новотариите во однос на прашањата кои се однесуваат на православната вера и на православното предание.
Меѓутоа, имајќи го она што се кажува и што се прави во пресрет на ова големо и историско празнување (1700-годишнината), се прашуваме и прашуваме: Дали севкупната Една, света, соборна и апостолска Црква, свештено и богољубиво, заеднички ќе го прослави овој голем јубилеен празник со псалми, со химни и со духовни песни, прославувајќи Го и воспевајќи Го нашиот Пресвет Триеден Бог за изминувањето и за навршувањето на седумнаесет векови православен христијански живот и црковно предание, или ќе се промовираат туѓи учења, празни зборови и ’љубословија’ (површна употреба на зборот ‘љубов’, без вистинско покритие – заб. на прев.), кои имаат за цел да ја дезориентираат и да ја пренасочат христоименитата полнота од ’патот на Господ’, Распнатиот и Воскреснатиот, од апостолското и светоотечко учење и предание, од догматското учење и од свештеноканонските одредби и повелби на светите Вселенски собори на нашата најсвета Христова Црква, и да одвратат од ’здравото учење’, според зборовите на божествениот апостол Павле (сп. 1Тим 1, 10; 2Тим 4, 3 и Тит 1, 9; 2, 1).“
Source: https://liturgija.mk/aktuelno/pravoslavni/mitropolit-na-kitira-serafim-strogo-se-zabraneti-zaednichkite-praznuvanja-so-inoslavni-i-eretici/
