Молитва родена од љубов...

Молитва родена од љубов

Моли се…

И никој да не знае. Дури ни оној за кого се молиш.

Бидејќи вистинската молитва е онаа што се раѓа во длабочините на срцето,

каде што говорот е тивок, а Бог слуша.

Молете се тајно,

кога сите спијат, кога никој не гледа.

Кога очите ти се влажни, а устата ти е тивка.

Затоа што љубовта, вистинската љубов, не плаче.

Таа клекнува.

Таа не бара да биде виден. Таа не сака да знаат.

Таа не вели „види колку те сакам“ — туку му вели на Бога:

„Држи го.“ Грижи се за неа. Просветли ги, Ти.“

Кога сакаш, не прашуваш дали другиот го заслужува тоа.

Кога сакаш, не очекуваш ништо за возврат.

Тивко страдаш за секоја негова рана,

и твојата молитва станува мелем

до срце кое можеби никогаш нема да дознае

Колку ноќи беа дадени за неа?

Љубовта не бара гледачи.

Нему му е потребен само Бог.

И таму, во тајните одаи на душата,

каде што небото се среќава со земјата,

молитва за нашите најблиски.

Се издига како темјан и се враќа како светлина.

Никогаш не престанувај да се молиш за оние што ги сакаш.

Не за да се променат, туку за да бидат просветлени.

Не за да го направиш твое, туку за да го направиш свето.

Не за да ги држиш покрај себе,

туку секогаш да бидеме блиску до Бога.

Затоа што кога сакаш, не ти треба никој да те слуша.

Доволно е што Тој те слуша.

И Тој... секогаш ја слуша молитвата што личи на љубов.

И љубовта што изгледа како молитва.