Молитвата како крик
Господи, кон тебе повикав
Кој во текот на животот не се нашол во ситуација да побара од длабочината на срцето Божја помош?
Се дави, се губи и праќа СОС или за себе или за некој близок.
Тоа е изразот на човечката слабост што бара од единствениот способен да интервенира, како последна надеж.
Затоа следи зајакнувањето на нашата доверба - верата во Бога или нашиот сомнеж - неверувањето.
Меѓутоа, оваа молитва не може да биде единствениот начин на нашиот однос со Него. Не е врска кога комуницираме само кога ни треба...
Молитвата како врска има своја убавина, своја радост, но и своја авантура. Каде што велиш: „Го најдов“, го губиш и каде велиш: „Каде е тој? , доаѓа.
Кој може да одреди како и кога ќе ни биде откриено?
Само молитва во Црквата.
Молитва со псалми, дефинирана од нашите сопствени молитви, самонаправени.
Молитва со зборови;
Молитва со солзи;
Молитва со покајание;
Молитва со молби;
Како што се намалува нашиот однос со Бога, додека го чувствуваме како татко, пријател, брат, како дом, односно станува извор, станува крик што излегува од длабочините на постоењето или како барање за Неговото друштво или како благодарност за какви било Негови благослови или како пофалба за знаењето, колку и да е мало, за Неговата големина.
Отец Андреас Агатоклеус
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/08/blog-post_4.html
