Не кажувај: „Немам гревови“
Дали би сакале да знаете дали Исповедта е толку потребна?
Порано почесто одевте на исповед, но прекинавте затоа што некој ве исмејуваше поради тоа. Не требаше да прекинуваш. Кого не се исмејуваат луѓето?
Знаете што рече најпроникливиот од сите: „Тешко вам што се смеете сега, зашто ќе заридате и ќе заплачете...“ (Лука 6:25).
Ми пишуваш дека покрај уметноста имаш и лозје, кое ти дава добра берба, бидејќи многу го негуваш. Ако некој го напушти своето лозје и те исмева што ревносно го чуваш твоето, дали би ги кренал рацете од лозјето и би престанал да го обработуваш? Сигурно не би го направил тоа.
Па, како можеш да се поколебаш во однос на одгледувањето на твојата душа, што е поважно од сите лози во светот? Затоа што кога ќе умреш, ќе си ја земеш душата и ќе ја оставиш лозата.
Од сите одгледувања, најважно е одгледувањето на душата. И од сите трудови што човекот ги прави на земјата, трудот за душата е најмудар.
Затоа, вратете се на претходниот напор околу вашата душа и почнете повторно да се исповедате. Вели ап. Јаков: „Исповедајте ги гревовите еден на друг...“ (Јаков 5:16).
Гревовите гнојат и се множат во тајност. Но, штом ќе излезат на светлина, тие се сушат и умираат.
Не кажувајте: „Немам гревови“! прочитај што вели праведникот во Псалмите: „во беззаконие сум зачнат и во грев ме роди мајката моја“ (Пс. 50,5).
Не кажувај повторно: „Ги признавам моите гревови пред самиот Бог и немам потреба да им ги признавам на луѓето“.
Кој бил поправеден од апостол Павле? И овој Павле имал грев пред своето апостолско повикување како Савле и тој грев го исповедал јавно, не еднаш туку многупати и не само пред верниците туку и пред незнабошците.
Тој им пишува на крстените Галатјани: „сте слушнале и за моете некогашно повдение во јудејството, дека прекумерно ја гонев Божјата црква...“ (Гал. 1,13). Истото го открива и пред некрстениот цар Агрипа.
Па што Свети апостол Павле постапил вака, зошто да ги чуваш раните на својата душа скриени? Зошто дозволувате змиите да се размножуваат во вашите пазуви? Дали е тоа затоа што некој те исмејувал? И ако еднаш те исмеа, дали ќе те исмева засекогаш?
Молете се тајно за него на Бога. Можеби ќе се покае и со солзи ќе го открие својот грев. Што е понестабилно од човечката мисла? Колку и колку луѓе не жалат ноќе за зборовите што ги изговориле во текот на денот?
Затоа, што се однесува до твојата душа, не слушај го секој што повремено ти кажува нешто, туку слушај што проповеда Црквата Божја.
Разговарајте со духовните исповедници и од нив ќе слушнете многу примери за тоа колку духовно олеснување добиле оние кои исповедале од срце.
Не е бајка, туку сурова вистина, дека многу луѓе на умирање, кои биле во агонија многу часови, можеле да се опуштат само кога му ги признале своите гревови на свештеникот. Јас самиот можев да ви кажам некои такви примери во кои бев очевидец.
Нашиот Бог е Бог на милоста и добрината и сака спасение на сите луѓе. Но, како човек ќе се спаси ако јасно и свесно не прави разлика помеѓу гревот и Божјата праведност, ако не го отфрли гревот и не ја препознае Божјата праведност?
Со она што човекот го носи во душата во времето на смртта, со ова доаѓа до Божјиот суд. Ако е грев, со грев, и ако е праведност, тогаш со праведност.
Бог очекува од секој смртен човек покајание, а покајанието вклучува и исповедање на своите гревови. И бидејќи секој час и ден ангелот на смртта може да дојде да ја прими нашата душа, затоа Црквата на верните им препорачува честа исповед и уште почесто Причест.
Свети Николај Велимировиќ
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/05/blog-post_32.html
