Нека нашиот ден секогаш започнува со „Слава на Бога“. И секогаш завршувајте со „Фала му на Бога“
На човекот му требаат цели и соништа, бидејќи тие му даваат смисла и мотивација во секојдневниот живот.
Преку овој напор тој еволуира, напредува, се полни со искуства. Може да дојде до неуспеси. Но, секој успех доаѓа по неуспесите. Во неуспехот не треба да се разочарувате. Напротив, сите кои ги постигнаа своите цели, ги користеа своите неуспеси како движечки сили за да ја продолжат својата борба.
Да имаме цели, но да бидеме и реални.
Ајде да видиме што можеме да направиме сега. И така чекор по чекор чекориме по патот до нашата цел.
Подобро бавни и стабилни чекори отколку избрзани...
И како што световните цели бараат труд и истрајност и трпение, така и нашите духовни цели бараат сето горенаведено.
Нема да ги победиме сите наши страсти одеднаш, ниту наеднаш ќе станеме апатични. Чекор по чекор, стабилно со смирение и самооткажување, со молитва и христијански живот, со послушание и покајание, резултатот ќе дојде.
Свеста за нашата ситуација е важен елемент за нашата еволуција. Да знаеме кои сме. Само со ова знаење можеме да видиме кои можеме да станеме.
А ако постигнувањето на некоја земна цел носи препознавање на другите, духовно тоа не функционира така.
Духовните цели и нивното постигнување може да предизвикаат потсмев од другите кои не го разбираат нашиот напор. Но, не очекувајте да не разберат или да го препознаат нашиот напор, бидејќи критериумите на духовните цели се многу различни од световните цели, ако не и сосема спротивни.
Секој треба да се бори за своите цели.
А без разлика дали се световни или духовни, ако му успее, не треба да заборави да го фали Бога што го благословил со такво нешто.
Нека нашиот ден секогаш започнува со „Слава на Бога“.
И секогаш завршувајте со „Фала му на Бога“.
Архимандрит Павлос Пападопулос
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post_71.html
