О небо и земја...зошто човекот го отсече својот брод од Божјиот брод?
О небо и земја...зошто човекот го отсече својот брод од Божјиот брод?
Што се случи со човекот и тој ја напушта својата безбедност?
Каква помисла направи кога реши дека е подобро да биде сам во бурните бранови, отколку во семејството Божјо и закотвен во Бога!
Со кого се здружил кога го прекршил заветот со Бог?
Дали е со некој посилен од Бог?
Глупости, глупости, глупости!
Проклет да е човекот кој се надева на луѓе така рекол Бог еднаш, а луѓето го повториле тоа илјада пати. Разочарани од нивната доверба во луѓето, тие илјада пати ги проколнаа оние на кои им веруваа.
Бог го кажа само она што луѓето го доживеале многу добро и го потврди нивното искуство, имено како навистина е проколнат човек кој му верува на човекот!
Браќа, затоа треба да имаме доверба во Бога, кој е стабилен брод, во бурата и во Оној кој нема да не предаде.
Дозволете ни да веруваме само во Него, бидејќи секоја друга доверба е ѓаволска илузија.
Имаме доверба во Тебе, Господи, како наш ѕид и прибежиште.
Закотви нè за Тебе и не пуштај нè да се ослободиме, ако ние како безумни и проклети се обидеме да избегаме од Тебе.
Ти се должи секаква слава, чест и поклонување во вечни векови.
Амин.
Свети Николај Велимировиќ
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/10/blog-post_57.html
