Прашањето е КАКО ...
Велиш дека се исповедаш, се причестуваш и се молиш.
Велиш дека си човек на Црквата, но на крајот остануваш себеси. Годините минуваат, но ништо не се менува. Често сте станале тиранин, па дури и демон за другите. Некаде грешиш. Некаде можеби се одмаравте или се справувавте со вашите демони. Светата Причест влегува во твојата уста, но не влегува во твоето срце. Ја спушташ главата на епитрахилот за да исповедникот ти ја прочита исповедната молитва, но не ја спушташ својата себичност во секојдневниот живот. Ти се молиш со уста, но твоето срце Го предаде Христа.
Поентата не е дали се исповедаш, туку КАКО се исповедаш
Поентата не е да се причествуваш, туку КАКО да се причествуваш
Не е прашање дали се молите, туку КАКО се молите
Прашањето е КАКО ...
Прашањето не е ШТО гледате, туку КАКО го гледате. . .
Прашањето не е што гледаат очите, туку како срцето конечно го преведува. . .
Како на крајот ќе стоите пред Бога и пред луѓето во вашиот секојдневен живот. . . ;
Започнете со наоѓање мана на себе, а не на другите. .
Кога ќе почнете да ги гледате доблестите на другите и недостатоците во себе, нешто добро се случува во вашето срце
Добра борба….
Отец Спиридон Скутис
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_84.html
