Одам само во храмот и палам свеќа и тоа секогаш кога ми треба.

  Одам само во храмот и палам свеќа и тоа секогаш кога ми треба.

Одам само во храмот и палам свеќа и тоа секогаш кога ми треба.

Не можам да влезам во храмот и да гледам љубопитните очи вперени во мене и да ме озборуваат.

И јас одговарам. - „Дојдете во црква за Христос, а не за изгледот.

Станете свети, за наместо да видат каква облека носиш, тие да го видат ореолот на твојата светост.

Не е крив озборувачот што те гледа. Ти си крив што и обрнуваш внимание.

Затоа што ако навистина сте заинтересирани за Христос, немаше да навлезете во процес да ве мачат таквите однесувања.

Не очекуваме да влеземе во храмот и да ни фрлаат ливчиња од рози.

Не доаѓаме во црквата да покажеме нешто, туку да дозволиме Христос да не допре со својот збор и да зборува во нашата тишина.

Кога одиме на маса како гости, не ни е важно што ќе кажат гостите, туку ни е важно да му оддадеме чест на домаќинот.

Домаќинот е одговорен за гостите, а не ние.

Овде добро познатата поговорка наоѓа плодна почва.

„Љубовта наоѓа начин, а рамнодушноста секогаш наоѓа изговор“.

Велиме дека и сонцето е криво

Тоа е затоа што го имам затворено прозорецот и за жал го обвинувам сонцето затоа што не влегува!

Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_31.html