Ова е човекот, вечно незадоволно суштество кое секогаш се фокусира на она што го нема…
Кога си болен, би дал се за да оздравиш и ветуваш дека ќе направиш многу работи ако Бог ти даде уште една шанса…
Кога оздравувате, почнувате одново и најчесто не го одржувате зборот.
Кога имате многу пари, секогаш се жалите дека сте уморни и не можете да се носите со обврските...
Кога си сиромашен, се жалиш дека си слабо платен и би направил се за да бидеш богат...
Кога сте во брак, секогаш велите дека сте уморни од обврските на семејството и партнерот и се чини дека би сакале да бидете послободни…
Кога сте сами, би сакале да најдете некој добар со кој ќе го споделите вашиот живот..
Кога имате автомобил, ве нервира што поскапело за одржување, но сакате уште понов...
Кога немате автомобил, ви здосадува да бидете пешаци и му завидувате на оној кој има ...
Кога имате деца, секогаш сте исцрпени и понекогаш се чувствувате како да не сакате да слушнете од никого или ништо…
Кога немате деца, посакувате да имате…
Кога си дете, се преправаш дека си возрасен и сакаш побрзо да пораснеш…
Кога ќе пораснеш, мислиш дека е подобро да си дете…
Кога ги имаш твоите родители живи, ти здосадува постојано да ти пречат…
Кога родителите ги нема, би дале се за да го слушнете нивниот глас, барем на една минута…
Доколку живеете во стан, би дале се за да имате дом во природа…
Ако имате куќа, не сте среќни бидејќи нејзиното одржување одзема многу време……
Ова е човекот, вечно незадоволно суштество кое секогаш се фокусира на она што го нема…
Тој го троши своето време обидувајќи се да ја најде среќата некаде во бесконечниот универзум, кога во реалноста „среќата е денес, сега, овде, токму околу него“.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_70.html
