Патот на духовникот - Зборови кои ќе ви го променат животот
Денес сретнуваме сè повеќе луѓе кои се уморни, изгубени и оптоварени од тежината на животот.
Живееме во време кога болниците и психијатриските клиники се полни, а Црквите се попразни.
Но, зошто е тоа така? Затоа што се оддалечивме од изворот на мирот и љубовта - од Бога.
Сакам да ви раскажам приказна која ќе ве натера да размислите, а можеби и да го направите првиот чекор кон промена.
Во едно мало село, на падините на планината, живеел свештеник по име отец Петар. Тој беше човек со длабока вера и непоколеблива љубов кон луѓето. Неговата ќелија не беше само место за молитва, туку прибежиште за сите оние кои ги носеа животните рани.
Еден ден, една жена, Ана, дојде пред него со тажно лице и тажни очи.
Нејзиниот живот бил уништен – сопругот ја оставил, децата ѝ се оддалечиле, а дрогата не можела да и помогне. Таа праша:
Отец, што да правам? За мене нема надеж.
Отец Петар ја погледна внимателно и рече:
Ана, твојот живот не е изгубен, само си го изгубила патот до Бога. Да почнеме со исповед.
Ана го отвори своето срце, ги кажа сите свои маки и гревови, а отецот слушаше без суд. Кога таа заврши, тој и рече:
Сега, дете мое, дај Му ја својата болка. Молете се и заблагодарете се за она што го имате, колку и да ви се чини малку. Одете кај вашите деца, молете се за нив, без очекувања, со вера.
И Ана се смени. Нејзиниот живот оживеа, а нејзиното срце најде мир. Луѓето ја прашаа како го направи тоа, а таа рече:
Отидов кај отецот и научив како да го предадам мојот товар на Бога.
Што можеме да научиме од ова?
Свештеникот не е волшебник или човек кој ќе ги реши сите ваши проблеми. Тој е мостот што ве води до Бога. Но, вие морате сами да го поминете тој мост - со искреност, покајание и вера.
Денеска како никогаш досега се потребни свештеници. Тие не се таму за да ви судат, туку да ви помогнат.
Ако сте изгубени, ако животот ве боли, запомнете дека постои Лекар на душите и телата.
Неговата љубов е бескрајна, но и вие треба да се засилите.
Драги пријатели, не срамете се да побарате помош.
Отворете го своето срце за свештеник кој живее според волјата Божја. Неговата рака ќе те води, но твојата вера ќе те излечи.
Запомнете: секоја солза што ја пролевате пред Бога е запишана во Неговата книга на животот. Свештениците се светлината што не потсетува на тоа. Затоа слушајте ги, следете ги и верувајте дека спасението е можно за секого.
Не дозволувајте тежината на животот да ве одвои од Бога. Исповедта, молитвата и верата во Неговата благодат можат да донесат мир каков што не може ниту еден друг лек.
Свештениците се таму да не водат, но ние мора да одиме сами.
И кога ќе се почувствувате изгубени, сетете се на зборовите Христови:
Дојдете кај мене сите изморени и обременети, и јас ќе ве одморам.
Оваа приказна е за секој кој бара мир и за оние кои мислат дека го изгубиле. Споделете го со оние што ги сакате, бидејќи можеби токму овие зборови ќе спасат нечија душа.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/11/blog-post_44.html
