Николај Воинеску

Незнаењето, егоизмот и грешниот живот се главните причини поради кои многу христијани не се исповедаат.

Други причини се осудувањето на свештенството, антицрковниот дух, борбата против верата и маловерието.

И како да не е доволно тоа, доаѓа и нашиот противник, ѓаволот. И се обидува по секоја цена да нѐ спречи да отидеме на исповед.

Зошто? Затоа што знае колку добри и спасителни последици доаѓаат од исповедта и затоа што голема радост е на небото за еден грешник кој се кае (Лука 15,7), во истиот миг ѓаволот гори од завист и од злоба. Не верувате? Слушнете еден настан, кој се случи во манастирот Гирокомиу во Патра.

Еднаш во манастирот отишол еден млад човек. Штотуку влегол во храмот на Пресвета Богородица, една демонизирана жена, којашто никогаш претходно не ја имал сретнато, му рекла: „Бре, добре дојде за мојот другар Коста! Сега кога си купивме нов автомобил, ќе вртиме многу девојки!“ Младиот со скрушеност поитал и клекнал пред иконата на Пресвета Богородица и почнал да се моли. По кратко време демонизираната почнала да урла и да вика: „Не прави го тоа. Не ти реков да го правиш тоа!“

Малку потоа до него дошол еден архимандрит и го прашал да му каже, како ѝ се молел на Пресвета Богородица, додека демонизираната викала по него. И младиот му рекол: „Ја молев Пресветата да ми прости за мојот грешен живот. И ѝ ветив дека ќе го променам својот живот и дека ќе се исповедам“.

Гледате ли, браќа мои, дека ѓаволот гори и само од одлуката која ќе ја донесе еден човек за да се исповеда? Затоа со разни мисли, со исмевање од пријателите и од роднините често пати и на други начини се обидува да нѐ спречи да отидеме на исповед. Но, главно постојат две пречки од ѓаволот: 1) Очајание и 2) немарност.

1.Кај многу луѓе, кои ја чувствуваат својата грешност, ѓаволот им ги вметнува следниве мисли: „За тебе не постои спасение“. Така се обидува да ги фрли во очајание, во безнадежност. И за жал, многумина веруваат во тие зборови и мислат дека е невозможно да се спасат. Но, уште во Стариот Завет пророкот Исаија извикува: „Нечесниот нека го остави патот свој, и беззаконикот – помислите свои и нека се обрне кон Господа, нашиот Бог, – и Он ќе го помилува“ (Иса. 55,7).

И во Новиот Завет гледаме како Бог ѝ простува на блудницата, на митникот, на расипникот и на разбојникот. Гледаме и како зема еден митник и од него прави апостол Матеј, ја зема жената Самарјанка и ја прави света Фотина, зема еден гонител и од него прави апостол на незнабошците (Павле).

И оттогаш па до денес Бог не отфрла ниту еден човек кој искрено се покајал, колку и да има гревови, туку сите грешници кои се покајале ги исчисти од гревот, ги направи Негови синови и ги покажа како делатели на добродетелта и светители. И направи и така прави Бог, бидејќи сака сите луѓе да се спасат и има една желба: Да помилува, да помилува, да, да помилува.

Значи, никогаш да не очајуваме, колку гревови и да имаме направено, бидејќи, нашите гревови се како еден страшен пожар, пожар кој изгаснува среде океанот, т.е. во бескрајната милост Божја.

2. Кај други луѓе, кои чувствуваат потреба да се исповедаат, ѓаволот им вметнува помисла: „Имаш време“. Така, многумина слушајќи го овој глас, велат: „Ќе одам на исповед утре“. Но, утре станува другата недела, другиот месец, другата година… никогаш. И за жал, така загинуваат многу души.

Но, браќа мои, да не очајуваме. Денес да се покаеме, денес да се исповедаме, бидејќи не знаеме колку ќе живееме, а и со текот на времето нашата душа станува закоравена.

Превод од грчки јазик: Свештеник Јани Мулев