Секој ден е благословен од Бога и ние сме повикани да му ја дадеме вредноста што ја заслужува!
Има моменти во нашите животи кога се чувствуваме беспомошни, па дури и безнадежни. Секој ден, сепак, е благословен од Бога и ние сме повикани да му ја дадеме вредноста што ја заслужува. Колку и да се чувствуваме преоптоварени, постои начин да си го „средиме“ расположението.
Следете ги 10-те начини и вашето расположение ќе се промени! Овој ден е благословен од Бога, тој му припаѓа на Бога, па да почнеме да влегуваме во него. Излегуваш овој ден како Божји гласник. Кој и да сретнете, ќе се сретнете на Божји пат. Вие сте таму за да бидете присуство на Господ и Бог, присуство на Христос, присуство на Светиот Дух, присуство на Евангелието. Ова е ваша должност на овој конкретен ден.
1. Првата работа на која ќе помислите кога ќе се разбудите е помислата на Христос. Да го свртиме умот кон Христос. Свети Порфириј велеше: „Не замарајте се со темнината, отворете го прозорецот кон светлината“.
2. Молитва. Можете да се молите дури и кога правите едноставни секојдневни работи. На пример, како што рекол еден монах кога се симнувал по скалите на метрото, што го потсетувало на спуштање во утробата на земјата, можете да кажете „Господи помилуј“ спуштајќи се на секоја скала. Толку чекори каде што е, размислете колку пати ќе го кажете тоа!
3. Да не гледаме на секој ден како на рутина. Секој ден има изненадување за христијаните. До вечер ќе се случи нешто и Бог ќе ви испрати порака. Животот не тече рамно и монотоно туку како кардиограм...
4. Да се приближи малку до љубовта на луѓето. Секој што сака, за да му се заблагодари, секогаш ќе биде вознемирен.
5. Секој ден најдете малку време да се смирите. Дури и десет минути. Да се види животот без брзање. И тогаш ќе го слушнете гласот на вашиот внатрешен свет. Затоа што „кога има бура, не можете да го видите дното на морето“.
6. Анксиозноста исчезнува со сеќавањето на смртта. Ако размислувате за крајот, го ослободувате животот од тривијалното. Оваа мисла нè приземјува и нè крева во исто време. Слетувате и се понизувате и стресот исчезнува.
7. Да мислиме дека не сме сами. Ги имаме светителите. Можеме да се молиме и да ги повикуваме. „Сите свети, вие се застапувавте за нас“. Некој се молеше на светите Четириесет маченици. И тогаш се слушна демон кој вели: „А не нив, тие нè мачат повеќе од сите“.
8. Да размислуваме како ни оди животот секој ден, да направиме биланс на денот. Како Свети Доротеј, кој секој ден бележеше кого повредува и се обидуваше да се поправи.
9. Секој ден гледајте ги Божјите дарови и кажете му „Благодарам“ на Бога. Свети Пајсиј велеше: „Фала му на Бога каде можеш да одиш?“. Дури и ова едноставно, има и други кои го немаат.
10. Секој ден да мислиме дека некој пред 2000 години бил распнат заради нас. Тоа ви дава чувство дека некој многу ве сака. Ако твојата душа се смири и се смири, дури и до пет, Христос ќе се појави и ќе ти помогне.
Што се однесува до денот што започнува, ако прифатите дека е благословен од Бога, избран од Неговата рака, тогаш секоја личност што ќе ја сретнете е дар од Бога, секоја околност што ќе ја сретнете е дар од Бога, дури и ако е горчлива или добра, сакале или не. Тоа е Божји дар за тебе и ако го сфатиш така, тогаш можеш да се соочиш со секоја ситуација. Прифатете го со подготвеност дека може да ви се случи нешто пријатно или непријатно.
Митрополит Антониј Сурожски
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_12.html
