Смирение во светот: Православен поглед на животот надвор од манастирот
Светскиот живот е полн со искушенија. Во него, човекот иако е опкружен со грижи и радости, лесно може да ја изгуби духовната рамнотежа. Додека гордоста често се појавува како природна тенденција, Православната вера нè учи дека вистинската вредност лежи во смирението и кроткоста.
Испитувања во секојдневниот живот.
Светот често го искушува човекот да бара признание и моќ. Во кариерата, социјалните кругови, па дури и семејните односи, гордоста нè тера да ја докажеме нашата вредност нада другите. Но, Христос не потсетува:
Која сака да биде прв, нека биде последен од сите, и на сите – слуга!(Мк. 9, 35).
Примери од животот се насекаде околу нас. Човекот кој се труди да ги покаже своите успеси често останува празен, додека човекот кој тивко поднесува неправда и останува смирен, наоѓа вистински мир. Смиреноста не е слабост, туку сила која се спротивставува на внатрешните и надворешните бури.
Љубовта како пат кон смирението.
Љубовта е основата на Православниот живот. Вистинската љубов не се гордее и не очекува ништо за возврат. Како што вели Апостол Павле:
Љубовта е долготрпелива, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не се гордее (1. Кор. 13, 4).
Кога сакаме некого - брачен другар, дете, пријател - повикани сме да бидеме трпеливи, да простуваме и да не се издигнуваме над него. Тоа е вистинскиот благослов во жртва за друг, без оглед на личните загуби.
Воспитување на децата во дух на понизност.
Родителството е посебен облик на искушение и благослов. Родителите често се соочуваат со предизвикот да ги научат своите деца на вредностите без да подлегнат на чувството на важност поради нивната сопствена улога. Детето најдобро учи од примерот, а не од зборовите.
Смирените родители.
Молете се за вашите деца, свесни дека тие се пред се Божји.
Да се покаже љубов преку трпение, нежност и благост.
Научете ги децата да се заблагодаруваат за сè - и за добро и за лошо.
Вака расте детето во дом со верници каде што учи дека неговото срце треба да се стреми кон рајот, без разлика каде му се нозете.
Животот како подготовка за рајот.
Православниот живот во светот по целта не се разликува од монашкиот живот - и двете водат кон спасение. Разликата е во методот. Оној кој живее во светот, опкружен со семејството, работата и секојдневните обврски, треба да најде смиреност во малите нешта:
Во тишина пред навредите.
Во скромност пред пофалби.
Во радоста што ја споделува со своите ближни, знаејќи дека сите дарови се од Бога.
За срцето исполнето со небо не се потребни манастирски ѕидови, туку копнеж по Христа. Свети Јован Златоуст рекол:
Да се победи суетата во светот е поголем подвиг отколку да се напушти светот.
Смиреноста не е бегство од животот, туку длабока внатрешна борба која нè прави достојни за небесна радост. Нека нашите срца, каде и да сме, да бидат насочени кон небото и Бог да не научи да ја бараме Неговата волја во сè.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/11/blog-post_47.html
