Без Христос, нема решение за трагедијата на земната историја на човештвото
Гордоста е грозна темнина, антитеза на Божествената добрина. Гордоста е почеток на злото, корен на секоја трагедија, сејач на омраза, уништувач на мирот, предмет на поредокот воспоставен од Бога. Ова е суштината на пеколот.
Гордоста е таа „надворешна темнина“, во која човекот живее и се одвојува од Богот на љубовта. „Луѓето... ја засакаа темнината“ (Јован 3:19). Спасението од овој пекол е можно само преку покајание.
Покајанието е бесценет подарок за човештвото. Покајанието е Божествено чудо за нашето обновување по падот. Покајанието е излевање на Божествена инспирација врз нас со чија сила се вознесуваме кај Бога, нашиот Отец, за да живееме вечно во светлината на Неговата љубов.
Нашето обожение се остварува преку покајание. Ова е настан со незамислива величина. Оваа дар беше овозможен со Христовата молитва во Гетсиманија, Неговата смрт на Голгота и Неговото Воскресение.
Гордоста е таа темна бездна во која човекот паднал при падот. Откако ѝ отстапил доброволно, тој станал духовно слеп и не можел да го забележи нејзиното присуство во движењата на срцето и умот.
Само несоздадената Светлина која слегува врз нас преку верата во Божественоста на Господ Исус Христос ни овозможува да ја согледаме метафизичката суштина на гордоста.
Благодатта на Светиот Дух го осветлува срцето на човекот и тој во себе открива присуство на малигнен тумор, кој предизвикува смрт.
Оние кои ја доживеале Божествената љубов природно го мразат карактеристичниот отровен мирис со кој е проткаена страста на гордоста. Тоа го одвојува човекот од Бога и го тера да се изолира.
Гордите - дури и најинтелектуално надарените - секогаш ќе останат надвор од сеопфатната Христова љубов. Во рајот, човекот, опиен од смртоносното задоволство на Луциферијанското самообожение, станал луд и затвореник на пеколот.
Центриран на себе, порано или подоцна ќе се сретне со депресивната празнина од која Создателот не повика во живот.
Кога човекот се свртува кон надвор во потрага по некаква компензација во светот околу него, тој е подложен на секакви изопачености и може да стане способен за какво било злосторство.
Формите во кои се појавува гордоста се безбројни, но сите тие ја искривуваат Божјата слика кај човекот. Надвор од Христос, без Христос, нема решение за трагедијата на земната историја на човештвото. Земјината атмосфера мириса на крв.
Целиот свет секојдневно се храни со вести за убиства или мачење на поразените во братоубиствените судири. Црните облаци на омразата ја кријат Небесната Светлина од нашите очи. Луѓето создаваат свој пекол.
Без нашата целосна промена преку покајание, нема да има откуп на светот „избавување“ од најстрашното од сите клетви, војната. За скромниот носител на љубовта подобро е да биде убиен отколку да убие.
Свети Софрониј Сахаров
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post_23.html
